Kandydaci kończą kompletowanie garderoby, by ładnie i po europejsku wypaść podczas spotkań wyborczych. To ważny element udanej kampanii; wszyscy widzą w telewizorach, że goście z Brukseli to nie jakieś ciecie, ale paniska wielką gębą. Jak cię widzą, tak cię piszą. Czy ktoś widzi, co ma w głowie kandydat na europosła? A co ma na sobie - tak! Czy to ważne, że nie mówi poprawnie nawet po polsku, o innych językach nie wspominając? Przecież może mieć tłumacza, więc powstanie dodatkowe miejsce pracy. Na eurosalonach!
Jakie programy mają kandydaci do brukselskiej pensji w wysokości 35 tys. zł przeliczając na złotówki (dla każdego) plus lukratywne dodatki? Intelektualiści i politolodzy drą szaty: polscy aspiranci do europejskiej polityki nic o niej nie wiedzą, nie mają programów, a nawet pomysłów, by elektorat zagłosował.
Ale po co komu jakieś programy?! Czy ktoś zna typowego Polaka głodnego wiedzy o Traktacie z Lizbony? Czy ktoś normalny słucha dyskusji o eurofun-duszach, wyrównywaniu szans lub pilnych wspólnotowych inwestycjach? Co innego zabawne spoty, którymi właśnie karmią nas zwaśnione partie. Co spot, to lepszy. Jeszcze kilka takich dzieł, a powstanie polska szkoła politycznego spotu.
Najtrafniej drogę, którą winniśmy iść do eurowy-borów, wytyczył Szymon Majewski w dziele "Wóda czyni cuda (kolego)". Droga, którą podążają pijani rowerzyści, jest Polakom znana, bliska i po wielekroć przetarta. Ten specyficzny kod językowy trafia do naszych serc, umysłów i doświadczeń. A już orzeł, który puszcza pawia, to prawie genialna puenta.
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?