Jeszcze się ludziom chce...

Kilkudziesięciu mieszkańców wsi Grodziec w gminie Jasienica całe przedpołudnie spędziło w sali rycerskiej grodzieckiego zamku (prywatna posiadłość Michała Bożka, właściciela Ustronianki), by założyć, a w zasadzie odtworzyć koło Macierzy Ziemi Cieszyńskiej.

Działalność tego koła przerwał w 1939 roku wybuch wojny i od tego czasu ta piękna wioska na Śląsku Cieszyńskim nie była objęta wpływami Macierzy.

Grodziec jest atrakcyjny, modny.

Po tylu latach przerwy grupa co światlejszych mieszkańców, tam osiedlonych, ale prowadzących działalność zawodową często poza Grodźcem, doszła do wniosku, że ludzi trzeba zjednoczyć wokół wspólnej idei. A co może być piękniejszego nad lokalną ojczyznę, nad kraj dzieciństwa?

Grodziec jest atrakcyjny, modny. Jak grzyby po deszczu rosną na zielonych zboczach nowe domy. Miejscowi przestraszyli się, że w zalewie przybyszów ich społeczność rozmyje się, zniknie. Nikt już nie będzie pamiętał o mateczce Austrii, o zabytkach z czasów cesarsko-królewskich, o dawnych działaczach narodowych.

Przepadną archiwalne zdjęcia, kroniki, wyroby rękodzieła, zmurszeją zabytki. Wtedy ktoś sobie przypomniał, że istnieje nieprzerwanie od 1885 roku Macierz Ziemi Cieszyńskiej. Choć czasy się zmieniły, jej zasadnicze hasła do dziś pozostały niezmienne. To zdecydowało, że Józef Król, Andrzej Orzełek i jego żona Joanna, Michał Bożek, Irena Skrzyżala, duchowni katoliccy i ewangeliccy, nauczyciele, strażacy, gospodynie wiejskie, nawet miejscowi bankowcy i całkiem młodzi ludzie, jak Marcin Kalinowski, postanowili coś zrobić dla swojej wsi i przyszłych pokoleń.

To pierwszy krok, ale jakże sympatyczny. W swobodnej atmosferze, przy kołoczach i kawie, z oddolnej, przez nikogo niewymuszonej inicjatywy powstał krąg miłośników małej ojczyzny. Tego jej fragmentu, który Niemcy nazywają heimatem, a my znacznie cieplej - macierzą.