Ryś niejedno ma imię

Leonard Zelig z Wiejskiej i okolic, jeśli pamiętacie gościa od Woody'ego Allena. Ktoś powinien odlać go ze spiżu, zawieźć do Sevres i postawić koło wzorca kilograma, jako prototyp koniunkturalizmu. Ryszard, Rysiek, Rychu. Richard Hen-ry. Francis na dodatek. Ryś, który niejedno ma imię.

Nie będę przywoływał jego przygód w zdobywaniu kolejnych partyjnych sprawności. Bo taki po prostu jest ten nasz polski Bora Milutinović, obywatel świata. Dodajmy, że każda frakcja, do której się dossał, dziś albo ma przechlapane, albo już jej nie ma. Nie ma sensu przypominać, jak kierował kiedyś Komitetem Integracji Europejskiej, a potem doradzał temu i owemu, jakby tu po gospodarsku sprawić, żeby, jak mówi Kononowicz, "pieniążki z Unii płynęli". Z KIE rozstał się po tym, jak okazało się, że Polska straciła 34 mln ECU (wspólnotowa waluta, którą zastąpiło euro) dotacji z funduszy przedakcesyjnych. Kibice Wrocławia do dziś wspominają, co by to było, gdyby nie zwekslował swoich sportowych ambicji na politykę. Nasz bohater aktywnie działał w klubie żużlowym Atlas, a niedawno przecież odgrażał się, że zreformuje Polski Związek Piłki Nożnej.

Ostatnia jego przygoda dowodzi, że sprawiedliwość jest na tym świecie, a przynajmniej zjawia się tam, gdzie żaden prawy mąż by się jej nie spodziewał. Nasz bohater, jeszcze niedawno rechotał na widok obcojęzycznego nazwiska Róży Thun vel Róży Marii Gräfin von Thun und Hohenstein. Zapomniał, że sam w dowodzie ma Richard Henry, a jeszcze dodatkowo Francis. I kandyduje nadal uparcie, choć społeczeństwo nasze przecież na obcych jest tak wyczulone.