Belwederskie przepychanki

Skoro jednak ciśnie nam się niekiedy na usta grube słowo, to znak, że powód złości nie jest banalny i jednorazowy.

Uważam, że pan prezydent Lech Kaczyński, konsekwentnie od 7 dni odwlekając podpisanie Traktatu z Lizbony, robi nas w... Tu powinno paść popularne na Śląsku, często stosowane i jędrne słowo, zaczynające się na literkę "c". Podejrzewam, że jestem w niemałym gronie osób wystrychniętych na dudka, które czują podobny obywatelski dyskomfort, co ja.

Już wydawało się, że udany finał sporu o podpis nastąpi w niedzielne popołudnie. Prezydencki minister, zarazem szef BBN, Aleksander Szczygło, ogłosił w czwartek narodowi długo oczekiwaną wieść, że trwają przygotowania do dostojnej ceremonii w tym właśnie terminie. Ale brat-bliźniak głowy państwa polskiego, Jarosław Kaczyński, kilka godzin później zrugał belwederskiego urzędnika, że się wychylił. Po kolejnych godzinach dramaturgia zdarzeń nabrała tempa: rozeszła się wieść, że podpisanie przełożono na sobotnie popołudnie. Jutro zapewne okaże się, jaki będzie finał obietnic.

Czy to normalne, aby standardowy Polak mieszkający w kraju nad Wisłą czuł się jak gorszy brat obywatela z Zielonej Wyspy? Wielu z nas odnosiło wrażenie, że dla pana prezydenta Kaczyńskiego ważniejsze są decyzje Irlandczyków niż wola Polaków, którzy już dawno opowiedzieli się po stronie Unii Europejskiej. Pociesza mnie tylko to, że w belwederskim przedpokoju moje nadzieje oczekują na podpis w znakomitym gronie: szefa Komisji Europejskiej Jose Manuela Barroso, Fredrika Reinfeldta, premiera Szwecji, która przewodniczy w tym półroczu Unii, polskiego przewodniczącego UE, Jerzego Buzka i premiera Polski Donalda Tuska.