Budowniczowie śląskiego Asyżu w Tychach się przeliczyli

Żeby było jeszcze uroczyściej, wybrano jesień, w okolicach imienin św. Franciszka. Takie plany zrodziły się końcem roku 2007. Na ich realizację pozostawały zatem dwa lata. Wydawało się wówczas, iż wystarczy się trochę sprężyć, by przygotować, co trzeba do konsekracji świątyni.

Żeby nie tracić czasu, budowniczowie nawet zrezygnowali w zeszłym roku z tradycyjnej, żywej szopki w murach budującego się kompleksu klasztorno-kościelnego. Prace szły szybko i sprawnie. I nagle okazało się, że jednak poświęcenia w tym roku nie będzie. Kryzys?

- Żaden kryzys - zapewnia ojciec Emil Pacławski, przełożony tyskiego kościoła franciszkańskiego. - Wprawdzie w pewnym momencie fundusze rzeczywiście okazały się niewystarczające, ale tylko dlatego, że dla dotrzymania narzuconego sobie terminu trzeba by podjąć szereg poważnych prac naraz. Byłyby to prace dekarskie, sanitarne, elektryka, posadzki, prace stolarskie... Myślę, że trochę zapędziliśmy się, ustalając taki termin. Zupełnie nie wzięliśmy pod uwagę konieczności skomasowania prac. Na podjęcie ich wszystkich w jednym terminie nie było nas stać. Trzeba pamiętać, że mamy tylko dwa źródła finansowania: z Kurii Prowincjalnej w Katowicach Panewnikach, czyli pieniądze z naszych podatków oraz środki własne, tj. dochody naszego klasztoru. Tak więc z poświęcenia naszego kościoła w tak ważnym dla nas, franciszkanów, roku, jakim jest 800. rocznica powstania naszego zakonu, musieliśmy zrezygnować. Ale prace trwają nadal, budowa postępuje. Obecnie ojciec Wawrzyniec Jaworski muruje wieże kościoła.

Na poświęcenie tyskiego kościoła w ramach jubileuszu 800-lecia zakonu czekał już prezent. Krzyż św. Damiana. Jest to krzyż dla franciszkanów nie mniej ważny niż wspomniana rocznica.

- Przed tym krzyżem w kościele San Damiano dokonało się nawrócenie św. Franciszka - tłumaczy ojciec Emil Pacławski. Do tyskich franciszkanów trafiła wierna kopia tamtego krzyża. Przez dwa lata peregrynował po kościołach franciszkańskich i niektórych diecezjalnych i teraz, jesienią, przywędrował do Tychów. Wszystko było tak wyliczone, by zdążył na poświęcenie. Plan peregrynacji został zrealizowany, ale krzyż zamiast do nowego kościoła trafił na razie do tymczasowej kaplicy przy klasztorze, gdzie odprawiane są msze.

- Kolejnego terminu zakończenia prac już sobie nie narzucamy - mówi ojciec Emil Pacławski. - Staramy się, by prace skończyły się jak najszybciej, ale żadnych dat już nie wyznaczamy.

To, co już widać, zachwyca swoim rozmachem i podobieństwem do budowli w samym Asyżu. Tyski kościół św. Franciszka i św. Klary budowany jest z dolomitu sprowadzanego z Libiąża. Nawet burmistrz Asyżu pochwalił wybór takiego materiału. Budowanie z prawdziwego kamienia to dziś rzadkość, choć, jak dziś twierdzi ojciec Wawrzyniec Jaworski, kamień to materiał najbardziej odpowiedni na budowę kościoła, bo stworzył go sam Bóg. Nie jest dziełem ludzkich rąk, jak cegła.

W cieniu wyłaniających się z bryły kościoła wież odbyło się w sobotę jubileuszowe sympozjum. Prelegenci-franciszkanie mówili m.in. o niełatwej historii zakonu franciszkańskiego, o podziałach na przestrzeni wieków we franciszkańskiej rodzinie, o wsparciu, jakie miał św. Franciszek w św. Klarze. Wiedzę w pigułce na temat tego zakonu zawiera Mały alfabet franciszkański autorstwa wspomnianego o. Emila Pacławskiego. Tyskie obchody jubileuszu 800-lecia zakonu franciszkańskiego zamknie 8 listopada oratorium Haydna pt. Stworzenie świata w wykonaniu Orkiestry i Chóru Akademii Muzycznej imieniem Karola Szymanowskiego w Katowicach.