Saura i inni

Nie wiem, czy szanse mamy nikłe, żeby nie powiedzieć żadne, jak twierdzą sceptycy, a ci dominują. Wiem natomiast, że ten wyścig pozwala mi uczestniczyć w imprezach, z których, jako mieszkanka Katowic, jestem po prostu dumna. Doświadczyłam tego już w minioną niedzielę.

Nowojorski gitarzysta Al Di Meola wystąpił w darmowym dla publiczności koncercie w galerii Szyb Wilson. Sędziwe pofabryczne ściany tonęły w muzyce łączącej jazz z dźwiękami różnych narodów. Sam mistrz pokazał nie tylko to, że jest wirtuozem klasy światowej, ale też - czym jest prawdziwa pasja. Publiczność, oczarowana jego grą, nie chciała wracać do domów. Problem w tym, że w pobliżu nie miała gdzie usiąść, by to oczarowanie przeżywać, ale to typowe dla wszystkich wydarzeń kulturalnych w mieście. Gdy opada kurtyna, zamiera też życie.

Ten niezapomniany koncert zafundował mieszkańcom marszałek województwa, Bogusław Śmigielski. Trudno nie wykrzyczeć: panie marszałku, szczypta działania równoważy tony teorii rozsiewanej na temat Śląska i jego pozytywnej energii". A nawet nic konkretnego z tych sloganów, pokazywanych także w telewizji, nie wynika. Tylko pieniądze lecą. Taki wieczór, jak ten - z Alem Di Meolą - robi dla promocji regionu dużo więcej dobrego.

Koszty ubiegania się o zaszczytny tytuł Europejskiej Stolicy Kultury 2016 poniesie głównie miasto i nie będą to sumy małe, to pewne. Już w następną niedzielę zobaczymy kolejnego mistrza: reżysera i pisarza hiszpańskiego - Carlosa Saurę oraz jego spektakl "Flamenco Hoy". Cena biletu jest symboliczna. Nikt nie zrobił więcej dla popularyzacji flamenco w świecie, co Carlos Saura, i będzie można z nim o tym porozmawiać. Właśnie w Katowicach. Jeśli miasto utrzyma tę formę, a nie powiedzie mu się w tym wyścigu, to i tak będą powody do dumy. Przy wielkich wysiłkach nawet upadek przynosi chlubę.