Czy to był ostatni rok wodzisławskiej Odry?

Czasami na Nowy Rok czeka się z niepewnością. Takie właśnie uczucie będzie dominowało podczas sylwestra wśród kibiców i piłkarzy Odry Wodzisław. Mijające dwanaście miesięcy przypominało w tym klubie szaloną jazdę na rollercoasterze, ze szczególnym naciskiem na spadanie w dół.

4,2 mln zł wynosi dług wodzisławskiego klubu

Zagadka prezesa Serwotki
Pisząc o upadku wodzisławskiej Odry nie sposób nie rozpocząć od jej największego... sukcesu, który zresztą rodził się w wielkich bólach. Blisko 20 lat temu w Wodzisławiu też wisiała w powietrzu katastrofa. W 1993 roku znaleziono jednak wyjście z impasu, a w rolę zbawcy wcielił się Ireneusz Serwotka. Po dwóch latach jego rządów Odra, pod wodzą Marcina Bochynka, trafiła do piłkarskiego raju - awansowała do ekstraklasy. Nikt nie przypuszczał, że era Serwotki potrwa aż tak długo. On sam w następnych 15 latach też nie wyczuł właściwego momentu by odejść, choć - zazwyczaj taktycznie - groził tym kilkakrotnie, ale zawsze dawał się ubłagać. Aż pewnego dnia, w 2007 ro-ku, po prostu z klubu zniknął, a jego powody do dziś pozostają tajemnicą. I równie nagle rok później pojawił się z powrotem. Niedawno zrezygnował z pracy na Bogumińskiej, ale wieści głoszą, że za chwilę znów wróci.

Średniactwo i szarzyzna
Wodzisławianie występowali w ekstraklasie nieprzerwanie przez 14 lat. Po awansie, siłą rozpędu, Odra zajęła najwyższe w historii, trzecie miejsce i wystąpiła w europejskich pucharach. Potem ta chlubna historia zaczęła blaknąć, a klub wyspecjalizował się w ligowej szarzyźnie, balansując na granicy utrzymania. Najbliżej spadku było w sezonie 2004/2005, gdy Odra wygrała jesienią zaledwie cztery mecze i potem o jej losach w ekstraklasie musiały zadecydować baraże. Z pomocą przyszedł obecny selekcjoner reprezentacji Franciszek Smuda. Franz ograł bliski jego sercu Widzew Łódź i utrzymał Odrę w gronie najlepszych.
Wodzisławianie opracowali własny pomysł na przetrwanie. Po rundzie jesiennej sprzedawali wyróżniających się zawodników, a przed wiosenną, gdy zaglądała im w oczy degradacja, ściągali armię zaciężną złożoną z przeżywających kryzys, niechcianych zawodników. W Wodzisławiu często udawało im się odbudować i potem znów ruszali w świat.

- To nie klub, tylko fabryka remontowa - komentował tę politykę Jan Tomaszewski.
Gra dobiegła końca pół roku temu. Pomimo szalonych pomysłów piekarza Dariusza Kozielskiego, który na prawo i lewo podpisywał lukratywne kontrakty z piłkarzami, na których nie było stać innych klubów, Odra z ekstraklasy spadła. Kibicom pozostało jedynie wspomnienie gry Mauro Cantoro, Bra-silii czy Arkadiusza Onyszki. I pamięć o absurdalnie szybko kręcącej się karuzeli trenerskiej, która też efektów nie przynosiła. Kozielski wkrótce opuścił Odrę przenosząc się do Zagłębia Sosnowiec, a sprowadzeni przez niego piłkarze wyjechali pozostawiając po sobie wezwania do zapłaty zaległych poborów. Widok komornika i tak zresztą był już wtedy codziennością.

Ani złotówek, ani koron
Na tonącym Titanicu trwała jednak walka o władzę. Od wielu miesięcy jej centrum stanowili Czesi, którzy mieli przejąć Odrę. Subtelnych zagrań było tyle, co na murawie, a więc niewiele.
- Serwotka to je stalinista - tak brzmiało jedno z haseł prezentowanych przez Marka Zdrahala, członka Rady Nadzorczej.

Czeska grupa chciała przejąć klub wszelkimi sposobami. Pomagali jej w tym miejscowi działacze, którzy widzieli w tym swój cel - Roman Wistuba i Andrzej Surma. I w końcu go osiągnęli. Po wielu przepychankach, walkach o akcje, o fotel prezesa, o miejsca w radzie nadzorczej przejęli Odrę Czesi związani z firmą Rovina i biznesmenem z Pragi Zdenkiem Zlamalem. Wspólnie mają 69 procent akcji. Swoje miejsce w nowym klubie znaleźli także Surma i Wistuba.

- Chciałbym, aby w końcu można było powiedzieć, że topór wojenny został zakopany - oświadczył Serwotka.
Wkrótce potem ten zakopany topór spadł także na jego głowę. Odrę opuścili też Kozielski, udziałowiec Andrzej Rojek i prezes Stowarzyszenia MKS Odra Marian Oślizło. Czeska miotła przeszła przez ławkę trenerską. W zamian pojawiły się osoby kontrowersyjne.
W klubie zmieniali się ludzie, ale nie zmieniały się jednak problemy.

- Nie ma ani złotówek, ani koron - mówili piłkarze pytani, czy na ich kontach widać nowe rządy.
Z powodu zaległości w wypłatach większość z nich złożyła w końcu wnioski o rozwiązanie kontraktów z winy klubu. Część i tak musiała opuścić Wodzisław ze względu na grożące im eksmisje ze względu na zaległości w płaceniu czynszu. Według szacunków Odra ma w sumie ponad 4 miliony złotych długu, a zawodnikom i trenerom jest winna ćwierć tej kwoty.

Co dalej? Nie wiadomo
W ostatnich tygodniach 2010 roku cierpliwość stracili także włodarze miasta.
- Jeśli do końca stycznia nie zostanie uregulowany dług związany z opłatami za stadion i budynek klubowy, klub będzie musiał go opuścić - zapowiedzieli urzędnicy prezydenta.

Czy Odra wiosną przystąpi do rewanżowej rundy pierwszej ligi? Tego nie wie nikt. Krótko mówiąc jest jak w czeskim filmie, chociaż także poprzednie, reżyserowane przez Polaków, odcinki tego serialu przypominały kabaret oparty na czarnym humorze. Trudno się więc dziwić tym, którzy przy butelce szampana będą się zastanawiać, czy rok 2011 nie będzie ostatnim w historii Odry Wodzisław.
Współpraca: Rafał Musioł