Czy dzieci i młodzież mają prawo do opieki zdrowotnej, nawet jeśli nie są ubezpieczone? [PORADNIK]

Pan Krzysztof spędzał niedawno wakacje w górach, w woj. małopolskim. - W weekend musieliśmy skorzystać z pomocy lekarza, bo dziecko się rozchorowało. Obawialiśmy się, czy lekarz nas przyjmie, bo my jesteśmy z woj śląskiego, a miejscowość leżała w Małopolsce - opowiada nasz czytelnik.

- Okazało się, że nie było żadnych problemów. To zdarzenie przypomniało mi o pewnym pomyśle pani minister edukacji, która zaproponowała, by w szkolnych legitymacjach był wpisany PESEL dziecka. Dzięki temu łatwiej byłoby skorzystać z pomocy lekarza, gdyż szybciej można by sprawdzić w systemie eWUŚ, czy dziecko jest objęte ubezpieczeniem. Wydaje mi się jednak, że każde dziecko, do 18. roku życia jest objęte opieką lekarza bez względu na to, czy jego rodzice są ubezpieczeni czy nie.
Może warto więc podjąć temat o ubezpieczeniu dzieci i młodzieży do 18. roku życia? Chodzi mi o to, czy do tego wieku bez problemu można korzystać z wizyty u lekarza w poradni czy być przyjętym do szpitala bez konsekwencji opłat za pobyt w nim - dodaje pan Krzysztof.

Oto wyjaśnienia, które otrzymaliśmy ze śląskiego oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia w Katowicach.

Małgorzata Doros, rzecznik prasowy śląskiego oddziału NFZ w Katowicach:

Dzieci do 18 roku życia mają prawo do bezpłatnej opieki zdrowotnej – niezależnie od tego, czy są ubezpieczone, czy nie (zgodnie z zapisami ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych osoby posiadające obywatelstwo polskie, które nie ukończyły 18. roku życia mają prawo do korzystania ze świadczeń opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych). Ustawa stanowi jednak też, że dzieci do 18. roku życia podlegają obowiązkowi ubezpieczenia, co oznacza, że muszą być do tegoż ubezpieczenia zgłoszone.

Rodzice podlegający ubezpieczeniu zdrowotnemu mają ustawowy obowiązek zgłoszenia do ubezpieczenia swoich małoletnich dzieci. Może to uczynić jeden rodzic lub oboje. W tym celu należy poinformować swojego płatnika składek (najczęściej pracodawcę) o członkach rodziny, których chce się zgłosić do ubezpieczenia zdrowotnego. Zgłoszenie powinno zostać dokonane niezwłocznie (np. po narodzinach dziecka – do 7 dni od dnia jego narodzin).

Jeżeli żaden z rodziców nie podlega obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego lub nie jest osobą uprawnioną do świadczeń na podstawie przepisów o koordynacji (UE) systemów zabezpieczenia społecznego, do ubezpieczenia zdrowotnego mogą zgłosić dziecko np. ubezpieczeni dziadkowie. Dziecko przysposobione zgłasza do ubezpieczenia osoba, która je przysposobiła. Dziecko może być zgłoszone do ubezpieczenia przez inną osobę, która prawnie sprawuje nad nim opiekę, także w ramach rodziny zastępczej. W przypadku zmiany pracy rodzice lub opiekunowie dziecka powinni ponownie zgłosić dziecko do ubezpieczenia zdrowotnego u nowego pracodawcy.

Jeśli dziecko nie może być zgłoszone do ubezpieczenia jako członek rodziny, do ubezpieczenia zgłosić powinna instytucja, w której dziecko przebywa albo szkoła, do której ono uczęszcza.

Gdy dziecko jest członkiem rodziny ubezpieczonego i zostało zgłoszone do ubezpieczenia zdrowotnego, za jego leczenie zapłaci Narodowy Fundusz Zdrowia. W przypadku, kiedy dziecko do 18 roku życia jest nieubezpieczone jego leczenie będzie finansowane z budżetu państwa. Tylko wtedy jednak, gdy dziecko jest obywatelem polskim.

Po podaniu numeru PESEL świadczeniodawca na podstawie Elektronicznej Weryfikacji Uprawnień Świadczeniobiorców - eWUŚ - potwierdza prawo do świadczeń medycznych.

W przypadku jeżeli elektroniczne potwierdzenie będzie niemożliwe można przedstawić każdy inny dokument potwierdzający to prawo, bądź złożyć oświadczenie.

Co to jest eWUŚ?

Prawo do świadczeń zdrowotnych jest potwierdzane elektronicznie – dzięki systemowi eWUŚ, czyli Elektronicznej Weryfikacji Uprawnień Świadczeniobiorców.

Każdy z nas może potwierdzić swoje prawo do świadczeń – w szpitalu, przychodni, czy w gabinecie lekarza, bez konieczności przedstawiania dodatkowych dokumentów. Wystarczy numer PESEL oraz dokument potwierdzający tożsamość.

Jeśli idziemy do przychodni, to w rejestracji pokazujemy dowód osobisty z numerem PESEL. Na jego podstawie rejestratorka sprawdza w systemie, czy jesteśmy ubezpieczeni.

Jeśli zdarzy się, że z jakichś powodów system pokaże, iż NFZ nie ma informacji o naszym ubezpieczeniu - choć jesteśmy ubezpieczeni - to powinniśmy przedstawić dokument potwierdzający ubezpieczenie (prawo do świadczeń na podstawie innych przepisów) lub podpisać oświadczenie o posiadanych uprawnieniach tj. ubezpieczeniu, prawie do świadczeń.

Osoby nieubezpieczone a posiadające prawo do świadczeń na podstawie innych przepisów zawsze powinny okazać dokument lub podpisać oświadczenie wskazując podstawę uprawnień.

Osoby posiadające prawo do świadczeń na podstawie przepisów UE (EKUZ z innego kraju lub poświadczenie wydane przez NFZ) zawsze okazują te dokumenty, nie mogą  złożyć ww. oświadczenia.

*Kto ma zagrać na meczu otwarcia stadionu Górnika Zabrze? ZAGŁOSUJ
*Pielgrzymka kobiet i dziewcząt do Piekar 2014 [DUŻO ZDJĘĆ]
*Wybory w Rybniku 2014: Kogo popierasz? Kto wygra? Rozwiąż quiz wyborczy
*Najlepsze baseny, aquaparki i kąpieliska w woj. śląskim [GŁOSUJ W PLEBISCYCIE]
*Energylandia w Zatorze, atrakcje, ceny, mapa oraz film z kamery Go Pro [WIDEO GO PRO]