Nasz fotoreporter Arek Gola podbija świat

Organizatorów wystawy ujął cykl zdjęć Arka, przedstawiający kobiety pracujące w śląskich kopalniach, należących do Kompanii Węglowej i Katowickiego Holdingu Węglowego. Zobaczyli je w Zabrzu w Muzeum Górnictwa Węglowego i zapragnęli sprowadzić do Francji.

- Z centrum w Pas de Calais utrzymujemy kontakty od trzech lat. Ta współpraca pięknie się nam rozwija. I nam, i tej instytucji bardzo zależy na ochronie dziedzictwa poprzemysłowego - podkreśla Dorota Kosińska z Wydziału Promocji i Turystyki zabrskiego Urzędu Miejskiego.

Francuzi oprócz Arka Goli zaprosili też innego Polaka - Aleksandra Prugara.

- Na pracach 25 fotografów organizatorzy chcą pokazać ostatnie 50 lat historii światowego górnictwa - podkreśla Dorota Kosińska.

Na wystawie zobaczyć będzie można kopalnie złota w Brazylii, kopalnie miedzi z Kuby, srebra z Boliwii, a także górników z Maroka, Polski i Niemiec. Prezentowane tam będą też prace legendarnego węgierskiego fotografa Roberta Capy (zmarł w 1954 roku w wieku 41 lat w wyniku wybuchu miny podczas wojny w Indochinach).

Wśród pozostałych 24 autorów zdjęć nie brakuje laureatów najbardziej prestiżowego konkursu fotograficznego World Press Foto. Także Arek Gola jest laureatem wielu konkursów. Rok temu zajął II miejsce w Grand Press Foto (kategoria sport).

Na koncie ma m.in. I i II nagrodę w konkursie Polska Fotografia Prasowa, wyróżnienie w Newsreportaż, główną nagrodę w konkursie ekologicznym Bayera, II miejsce w prestiżowym konkursie BZ WBK Press Foto oraz tytuł Dziennikarza Roku 2003 "Dziennika Zachodniego". Praca licencjacka, jaką obronił w Instytucie Twórczej Fotografii w Opawie, została uznana za najlepszą w 2009 roku.

Cykl zdjęć Arka Goli powstawał kilka lat. W 2004 roku część z nich można było zobaczyć na łamach "Dziennika Zachodniego" w fotoreportażu "Barbórki 2004". Pokazano w nim m.in. Zuzannę Maziec, która w kopalni pracowała wówczas od 22 lat, w tym ostatnie 8 na płuczce i w sortowni w "Polsce-Wirku" w Rudzie Śląskiej.

- Ja się nie skarżę na pracę. Przyzwyczaiłam się. Mąż jest bezrobotny, ktoś musi utrzymać dom - mówiła nam wtedy Zuzanna.

Wszechobecny kurz węglowy, huk maszyn przewalających węgiel, błoto i przenikliwe zimno - to "przeróbka", miejsce gdzie węgiel wydobyty pod ziemią jest płukany, sortowany i ładowany na wagony. W Niemczech kobiet na tym oddziale nie ma już od pół wieku. Na Śląsku ciągle tu pracują i modlą się, aby tej pracy nie zabrakło. Większość haruje fizycznie.

Są zmęczone, mają ubrudzone i zniszczone twarze, ale niezwykły hart ducha. Są twarde, ale nie zatraciły kobiecości. I to właśnie dzisiaj zobaczą ci, którzy odwiedzą Centrum Historii Górnictwa w Pas de Calais.

Starałem się uchwycić to, co wydaje się nieuchwytne

Mówi Arkadiusz Gola, fotoreporter

Staram się utrwalać na fotografii śląską rzeczywistość, tradycje, które przemijają. Na pomysł cyklu portretów kobiet pracujących w kopalniach wpadłem przy okazji innego materiału o górnictwie. Zafascynował mnie niezwykły kontrast pomiędzy delikatną urodą tych kobiet, a często nawet młodych dziewcząt, a tym, w jakich warunkach przebywają i jak ciężką wykonują pracę.

Mroczne, brudne otoczenie, hałas, pył i duża wilgotność - to wszystko odciska piętno. One nie są wymuskane, nie mają tipsów, makijażu i butów na obcasach. Są w strojach roboczych, które maskują ich sylwetki. Często są ubrudzone, mają włosy w nieładzie. Mimo to nadal pozostają kruche, delikatne, po prostu kobiece. Starałem się to uchwycić.