"Pust wsiegda budiet sonce". Znacie taką rosyjską piosenkę? [WIDEO]

Burza braw rozległa się po występie dziecięcej orkiestry onkologicznej i chóru dziennikarzy, również z naszej redakcji, którzy tydzień temu zaśpiewali podczas corocznego koncertu na rzecz Fundacji Iskierka. Jednym z punktów programu był radziecki przebój sprzed wielu lat. Upływ czasu ma tu jednak małe znaczenie, bo piosenkę "Zawsze niech będzie słońce" zna każdy. Ktoś uczył się jej w szkole, ktoś gdzieś ją słyszał, ktoś widział w telewizji czy internecie fragment czarno-białego nagrania. Mało kto jednak pamięta, że to jedna z laureatek festiwalu w Sopocie w roku 1963. Śpiewała ją Tamara Miansarowa. Piosenkarka, która w marcu skończyła 80 lat, pobyt w Polsce do dziś wspomina z wielką sympatią, później jej życie nie było jednak usłane różami. Do łask wróciła dopiero w czasie pieriestrojki. Ale po kolei.

DZIENNIKARZE ZAŚPIEWALI OD SERCA DLA FUNDACJI ISKIERKA - ZDJĘCIA I WIDEO

Tamara Miansarowa urodziła się w 1931 r. w Kirowohradzie. W 1958 r. ukończyła moskiewskie konserwatorium w klasie fortepianu i zajęła 3. miejsce w konkursie piosenki. Cztery lata później w Helsinkach odbywał się Światowy Festiwal Młodzieży. Artystka pojechała tam jako członkini 800-osobowej delegacji ZSRR i wygrała, choć zdecydował przypadek. Jeden z piosenkarzy zachorował i zastąpiła go właśnie ona. Do Moskwy wróciła z pierwszą w historii zagraniczną nagrodą dla radzieckiego artysty. Rok później wysłano ją do Sopotu, gdzie odbywał się trzeci Międzynarodowy Festiwal Piosenki. Utwór wybrała sama. Śpiewała go już w Helsinkach, ale poza konkursem. Słowa refrenu - zawsze niech będzie słońce, zawsze niech będzie niebo, zawsze niech będzie mama, zawsze niech będę ja - już w 1928 r. pojawiały się w jednym z pism dla nauczycieli. Później czterowiersz zagościł na plakacie Nikołaja Czaruchina. Plakat zobaczył poeta Lew Oszanin, który szybko napisał zwrotki. Muzykę skomponował Arkadij Ostrowski i hit był gotowy. Decyzja Miansarowej o wykonaniu w Polsce piosenki "Zawsze niech będzie słońce" nie spotkała się jednak z entuzjazmem.

"Kierownictwu i melodia, i słowa wydały się mało poważne dla międzynarodowej publiczności. W końcu przekonałam ich, że ta piosenka ma wszystko, czego trzeba ludziom, którzy przeżyli wojnę" - mówiła w wywiadzie dla pisma "Rabota i zapłata" w 2009 roku. Rację miała ona. Występ okazał się wielkim sukcesem. 6500 ludzi w hali Stoczni Gdańskiej zgotowało jej owację na stojąco. Od jurorów Miansarowa otrzymała tyle samo punktów, co Francuzka Simone Langlois i obie zdobyły główną nagrodę festiwalu. Ludzie oszaleli na jej punkcie, prasa nazwała Słowikiem Moskwy, a orkiestra, z którą występowała - Słoneczkiem. W sprzedaży pojawiły się nawet perfumy nazwane na jej cześć "Tamara". Miansarowa przyznaje, że do dziś ma jeszcze w domu trzy flakony. Utwór "Zawsze niech będzie słońce" stał się jej wizytówką, śpiewała go w jedenastu językach.

* CZYTAJ KONIECZNIE:

NAJBOGATSI I NAJBIEDNIEJSI POSŁOWIE Z WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO - ZOBACZ KONIECZNIE
TOP 14 poszukiwanych przestępców w woj. śląskim ZOBACZ ICH TWARZE
*Codziennie rano najświeższe informacje z woj. śląskiego prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera

Dyskoteka w starodawnym kinie. Tysiące chcą ją obejrzeć [FOTO, WIDEO]
POLOWANIE NA GWAŁCICIELA. Studenci z Gliwic wzięli sprawy w swoje ręce
Jej przeboje wyróżniały się na ówczesnej radzieckiej estradzie. Dominowały piosenki o radzieckich sołdatach, a Miansarowa potrafiła oczarować publiczność twistami i charlestonami. Zabroniono jej wykonywania m.in. utworu "Czarny kot", która sama nazywa pierwszym radzieckim twistem. W 1966 roku poproszono ją o złożenie dokumentów pozwalających na przyznanie tytułu Zasłużonej Artystki RFSRR. Miansarowa dokumenty złożyła i wyjechała na występy. Po przyjeździe okazało się, że... zmieniło się kierownictwo Moskoncertu, a jej papiery zniknęły. "Poszłam do nowego dyrektora, a tam powiedziano mi: »Przecież pani wszystkie nagrody otrzymała za granicą, a my w ogóle nie wiemy, jak pani śpiewa«. Przyszłam do domu i napisałam podanie o zwolnienie. Nikt mnie nie zatrzymywał" - wspomina po latach.

DZIENNIKARZE ZAŚPIEWALI OD SERCA DLA FUNDACJI ISKIERKA - ZDJĘCIA I WIDEO

Zaproponowano jej pracę w filharmonii w Doniecku. Film z jej piosenkami "Słoneczna ballada" w telewizji pojawił się tylko raz i szybko trafił na półki. Ani na szklanym ekranie, ani w radiu nie przypominano jej starych nagrań. Plotki głosiły, że wyjechała do Izraela. Miansarowa tymczasem, z orkiestrą donieckiej filharmonii, dalej śpiewała. Najczęściej w domach górnika i w kopalniach. Jak mówiła w jednym z wywiadów, życzliwszej publiczności nie spotkała nigdzie. Ceni sobie medal "Szachtiorskaja sława", który otrzymała w jednej z kopalń. Taki też przyrósł do niej przydomek...
Po powrocie do Moskwy miała problemy ze znalezieniem pracy. Dopiero w 1988 r. została wykładowcą Rosyjskiej Akademii Sztuki Teatralnej. Dziś mieszka i pracuje w rosyjskiej stolicy. W 2005 r. odbył się jej wielki jubileuszowy koncert. Kiedy telewizja chciała nakręcić o niej film, stwierdziła, że lepiej będzie, jak napisze książkę. Ponoć jest już gotowa, artystka szuka tylko wydawnictwa.

Sołniecznyj krug,
niebo wakrug -
eta risunok malcziszki.
Narisawał on na listkie
i padpisał w ugałkie:
Refren
Pust wsiegda budiet sonce,
pust wsiegda budiet nieba
pust wsiegda budiet mama,
pust wsiegda
budu ja. (x2)
Miłyj moj drug,
dobryj moj drug,
liudiam tak choczietsa mira.
I w tridcat piat sierce apiat
nie ustajot powtariat:
Ref. Pust wsiegda...
Zawsze niech będzie słońce, zawsze niech będzie niebo,
zawsze niech będzie mama, zawsze niech będę ja...

* CZYTAJ KONIECZNIE:

NAJBOGATSI I NAJBIEDNIEJSI POSŁOWIE Z WOJEWÓDZTWA ŚLĄSKIEGO - ZOBACZ KONIECZNIE
TOP 14 poszukiwanych przestępców w woj. śląskim ZOBACZ ICH TWARZE
*Codziennie rano najświeższe informacje z woj. śląskiego prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera

Dyskoteka w starodawnym kinie. Tysiące chcą ją obejrzeć [FOTO, WIDEO]
POLOWANIE NA GWAŁCICIELA. Studenci z Gliwic wzięli sprawy w swoje ręce