Jedenaście skarg na szpital u starosty

Prokuratura Rejonowa w Zawierciu po otrzymaniu wyników sekcji zwłok Zbigniewa B. (w innym ośrodku), zwróci się o opinię do niezależnych biegłych. Oni ustalą, czy życie tego pacjenta ratowano zgodnie ze sztuką lekarską.

Takich kroków nie doczekał się wobec swojego zmarłego ojca nasz czytelnik Rafał B. z Zawiercia. Prokuratura umorzyła sprawę. - Też miał 51 lat, gdy trafił do tego szpitala. Cierpiał bez pomocy - wspomina syn. - Błagałem, żeby go ratowali, ale niewiele robili. Pielęgniarka go obrażała. Umierał, a młoda lekarka nie wiedziała, co mu jest. Stłukły się pojemniki z próbkami krwi, nowych nie było, bo pielęgniarka nie umiała znaleźć żył. Żadnej diagnozy, poważnych badań, śladu ratowania czy łagodzenia cierpień. Indolencja, znieczulica. Dopiero jak konał, przywieźli jakąś aparaturę. Za późno. Ojciec zmarł. Zgłosiłem sprawę na policję. Prokuratura zgodziła się na to, żeby sekcję zwłok w trybie przyspieszonym wykonał szpital, w którym pacjent zmarł. Wykazano pęknięcie tętniaka aorty. Sprawa została umorzona - denerwuje się Rafał B.

Inny nasz czytelnik, Edward M., przeżył w tym szpitalu śmierć swojej teściowej. - Moja teściowa była ze wsi, bez pieniędzy. Trafiła tam z podejrzeniem przepukliny. Zrobiono jej co prawda operację, ale powikłaniami nikt się nie przejmował. W brzuchu pojawiła się ropa, strasznie cierpiała, z dnia na dzień było gorzej, krzyczała z bólu. Po tygodniu umarła - wyznaje jej zięć.

Piotr Van der Coghen, szef jurajskich ratowników górskich i poseł na Sejm, podziela zdanie naszych czytelników na temat zawierciańskiej lecznicy. - Każdy szpital musi mieć serce, a ten go nie ma. Ja bym go nie wybrał dla nikogo. Miałem kiedyś okazję leżeć tam z podejrzeniem zawału serca i nie chciałbym tam wrócić. Nie mogę wypowiadać się o kwalifikacjach personelu szpitala w Zawierciu, mówię o tym, że brakuje tam ludzkiego współczucia i bezinteresownej troski - mówi poseł.

O złych notowaniach szpitala wiedzą w zawierciańskim starostwie, które nadzoruje placówkę. W tym roku było już 11 skarg na tą lecznicę.

- Wiem o skargach na szpital, ale wierzę, że dyrekcja poradzi sobie z problemami. Czekam na ustalenia prokuratury, bo dopiero wtedy będziemy mogli wyciągnąć jakieś wnioski - uważa wicestarosta Leszek Wojdas.

Śmierć nie musi boleć

Rozmowa z dr Jolantą Markowską, prezes Hospicjum Cordis

Czy śmierć w szpitalu musi być dramatyczna?

Nie. Pod warunkiem, że jest nasza, a nie przyspieszona różnymi działaniami czy też ich zaniechaniem.

Zdarza się, że personel medyczny lekceważy cierpienia pacjenta.

Trudno się z tym pogodzić. O pacjenta, dopóki żyje, walczy się z całych sił, a dostępnymi środkami łagodzi jego cierpienia. Jednak w szpitalach dochodzi nie tylko do obojętności wobec bardzo ciężko chorego czy umierającego pacjenta, ale także później, wobec jego ciała. Zbyt często zapomina się tam o godności śmierci.

Czy ból jest zawsze zły?

Do przyjęcia jest ten, który może pomóc w diagnostyce. Ale ból ostry musi być zmniejszony czy uśmierzony. Nie ma powodu, by pacjent cierpiał. Dotyczy to również udręki natury psychogennej, która zdarza się podczas procesu umierania. A jest on tak trudny, jak proces rodzenia się. Człowiek boi się śmierci. Jeśli to powoduje cierpienie w jego ostatnich chwilach, to ten ból również powinien być łagodzony. To jest właśnie zadanie medycyny.