Nasze ośrodki kultury są w różnych miejscach

Katowice chcą zostać stolicą metropolii, a jedyną imprezą kulturalną jest Rawa Blues. W Katowicach nic się nie dzieje. Tak mówią niektórzy. Jak to jest naprawdę z kulturą katowicką?

Zacznę od zdefiniowania pojęcia kultura miasta. Daleka jestem od twierdzenia, że kultura miasta to wielkie, epokowe wydarzenia na światową skalę, megakoncerty, za pomocą których próbuje się porównywać Wrocław czy Kraków z Katowicami. Nie chcę tak oceniać miast i ich dorobku kulturalnego. Moim zdaniem, kultura w mieście to dostęp do różnych dziedzin, na różnych poziomach wieku czy zamożności i przygotowania ludzi do odbioru kultury. To zapewnienie dostępu do dóbr kultury od dzieciństwa. A to znaczy przygotowanie dziecka do uczestnictwa w różnych formach zajęć, a nie tylko, co ważne, do konsumpcji kultury. To są lekcje teatralne w Teatrze Śląskim i plastyczne w muzeach i BWA, plenery plastyczne młodzieży, lekcje scenografii, lekcje muzyczne. Naszym zadaniem jest umożliwić katowiczanom, i tym małym, i tym dorosłym, dostęp do różnorodnych form kultury. Szczególnie, biorąc pod uwagę ogromne tradycje muzyczne Śląska, do koncertów w Filharmonii Śląskiej, Akademii Muzycznej, promenadowych. To są dziesiątki bezpłatnych koncertów. O ich popularności niech świadczy to, że zawsze brakuje tam miejsc.

Nie można zapomnieć o naszej wielokulturowości...

Kultury, które tworzyły i tworzą klimat Katowic, skłaniają do dumy i zadumy: polska, niemiecka, żydowska, zabużańska, czeska, słowacka, romska, ukraińska, a przede wszystkim rdzennie śląska. A każda ubogaca kulturę naszego miasta i jednocześnie zapobiega ksenofobii. To przenikanie się naszej mozaiki kulturowej jest zjawiskiem fascynującym i unikatowym w skali Europy.

Fascynuje też nieprawdopodobna różnorodność i bogactwo architektury. "Inność" Szopienic, Murcek, Nikiszowca, Kostuchny, Giszowca, Bogucic, Podlesia...

Każda z tych dzielnic wnosi swój posag! Porównałabym Katowice do wianka w stroju Ślązaczki. Ile w nim ozdób, barw, migotliwego blasku, a wszystko to stanowi harmonijną całość.

Ciągle się mówi, że ośrodkiem kultury Katowic powinien być Rynek, bo tak jest w Krakowie i we Wrocławiu. Zdumiewa mnie to ciągłe szukanie ośrodka kultury na Rynku.

Katowickie ośrodki kultury są wszędzie. To teatry, muzea, filharmonia, Biblioteka Śląska, uczelnie, nie tylko artystyczne, kościoły z tak znakomitą akustyką, że ustawiają się do nich kolejki po możliwość koncertowania, festiwal dla dzieci, organizowany przez parafię w Kostuchnie, "ekosongi" u franciszkanów i festiwale: lalkowy i "Interpretacje". To także BWA z wystawami prac artystów, którzy prezentuje swój dorobek w takiej oto kolejności: Nowy Jork, Paryż, Katowice! Mamy jednocześnie zjawisko, jakiego próżno by szukać w innych polskich miastach - dożynki. Ich tradycja sięga daleko wstecz, a w okresie międzywojennym gościem honorowym bywał Ignacy Mościcki. To kultywowanie często wywodzących się z wczesnego średniowiecza tradycji bardzo odległych od centrum dzielnic.

Żadne miasto nie może się pochwalić samymi odbiorcami kultury wysokiej.

Kultura to przede wszystkim powszechny dostęp, to obcowanie z nią na każdym kroku, to czytanie książek, estetyka budowli, witryn, miła kawiarenka... Na tym polega rola miasta.

Trochę mi mało promocji Katowic...

Przymierzamy się do wydawania gazety miejskiej, ale i bez własnej gazety popularyzujemy w wielu wydawnictwach wszystko to, co dotyczy historii i kultury Katowic. A Muzeum Historii Katowic, gdzie współgrają Witkacy i Swinarski z wnętrzami śląskich mieszkań, z mieszczańskimi meblami, haftami, oleodrukami? Nasze Muzeum podziwiają przybysze z innych miast Polski. I to nas także wyróżnia. Śląski, katowicki świat miniony i szalony Witkacy. Czyż nie jest to piękne?