Nie pomyl dyscypliny pracy z mobbingiem

Gdzie znajduje się ta subtelna granica między dyscypliną w pracy i wydawaniem służbowych poleceń a uporczywym nękaniem podwładnego?

- Chciałbym, aby ktoś zajął się moją firmą, bo uważam, że jesteśmy mobbingowani przez przełożonego - poskarżył się Czytelnik z Rudy Śląskiej. I opowiedział, jak jego szef traktuje podwładnych. - Wydaje nam polecenia głosem niecierpiącym sprzeciwu i nie przyjmuje żadnych uwag. Żąda bezwzględnego posłuszeństwa. Powiedział wprost - mamy wykonywać jego dyspozycje bez szemrania, a dyskusja w jakiejkolwiek kwestii nawet nie wchodzi w rachubę. Jest wprost nieludzki - najdrobniejsze spóźnienie w pracy musimy odpracować. To nie jest szef, ale tyran. To mobbing w najczystszej postaci.

Gdy sprawą zajęła się Państwowa Inspekcja Pracy i przyjrzała się relacjom w przedsiębiorstwie, okazało się, że owszem - przełożony jest surowy, ale jego ludzie pracują na dużych wysokościach i nie zawsze chcą się stosować do bardzo rygorystycznych wymogów bhp. - To nie jest żaden mobbing - bronił się kierownik zmiany. - Tu w grę wchodzi ludzkie życie i zdrowie, to nie jest przedszkole. Jak komuś nie pasuje surowa dyscyplina, może się zwolnić.

Ekspert wyjaśnia: Utrata zdrowia ma swoją cenę

Beata Sikora-Nowakowska, rzecznik prasowy PIP w Katowicach:

Wydawanie poleceń pracownikowi, decydowanie o jego zatrudnieniu, rozkładzie czasu pracy, zwykła kontrola pracy pracownika - to uprawnienie pracodawcy, naruszenie dóbr osobistych, czy stosowanie mobbingu?

Mobbing oznacza wszelkie działania lub zachowania dotyczące pracownika albo skierowane przeciwko pracownikowi, polegające na uporczywym i długotrwałym nękaniu lub zastraszaniu, wywołujące u niego zaniżoną ocenę przydatności zawodowej, powodujące lub mające na celu poniżenie lub ośmieszenie pracownika, izolowanie go lub wyeliminowanie z zespołu współpracowników.
Istotą pracy podporządkowanej jest możliwość codziennego konkretyzowania pracownikowi jego obowiązków zawodowych oraz wskazanie czynności takich, które mieszczą się w zakresie uzgodnionego rodzaju pracy. Ale prawo nadzoru i ocena pracownika są częścią uprawnień kierowniczych. Pracodawca jest wyposażony w takie uprawnienia, które pozwolą na zapewnienie prawidłowego procesu pracy.

Czy jednak przełożony ma prawo publicznie krytykować swojego podwładnego i - co gorsza - robić to podniesionym głosem lub krzykiem?

Pracodawca nie może wydawać poleceń w obraźliwej formie, dokonywać oceny pracowników w upokarzający sposób, nie może też krzyczeć, zwracając się do pracownika. Dodam, że przeciwdziałanie mobbingowi należy do podstawowych obowiązków pracodawcy. Jest on zobowiązany reagować na wszystkie negatywne zachowania wobec pracowników, które nie powinny się zdarzać w relacjach służbowych. Jako przykładowe zachowania stosowania mobbin-gu można podać ciągłe obrażanie, wyzywanie, ośmieszanie, upokarzanie, ignorowanie pracownika, a także powierzanie bezsensownych zadań lub odbieranie już powierzonych.

A możliwy jest mobbing między grupami pracowników?

Mobbing może być stosowany nie tylko przez kadrę zarządzającą i kierowniczą wobec pracownika, ale może się też zdarzyć między grupą pracowników.

O jakie zadośćuczynienie może się starać pracownik, który uważa, że jest ofiarą mobbingu w pracy?
Pracownik, u którego mobbing wywołał rozstrój zdrowia, może dochodzić od pracodawcy zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę. Pracownik, wobec którego był stosowany mobbing, może rozwiązać umowę o pracę w trybie art. 55 par. 1 1 Kodeksu Pracy - bez zachowania okresu wypowiedzenia i dochodzić od pracodawcy odszkodowania w wysokości nie niższej niż minimalne wynagrodzenie za pracę, ustalane na podstawie odrębnych przepisów (obecnie kwota ta wynosi 1.750 zł brutto).
O tym, czy w danym przypadku wystąpił mobbing, rozstrzyga wyłącznie sąd pracy - na podstawie wszystkich okoliczności. Ale ciężar udowodnienia mobbingu spoczywa na pracowniku, który domaga się odszkodowania lub zadośćuczynienia od pracodawcy.

Obowiązkiem pracodawcy, zgodnie z treścią art. 11 1 Kodeksu pracy, jest szanowanie godności i innych dóbr osobistych pracownika. Definicję dóbr osobistych człowieka zawiera art. 23 Kodeksu cywilnego. W myśl tego przepisu, dobra osobiste człowieka, w szczególności zdrowie, wolność, cześć, swoboda sumienia, nazwisko, wizerunek, a także godność, są pod ochroną prawa cywilnego - niezależnie od ochrony przewidzianej w innych przepisach. Na zasadach przewidzianych w Kodeksie cywilnym, ten, czyje dobro zostało naruszone, może żądać zadośćuczynienia pieniężnego lub zapłaty sumy pieniężnej na wskazany cel społeczny.

*Wybieramy Dziewczynę Lata 2015 ZGŁOŚ SIĘ i ZAGŁOSUJ NA KANDYDATKĘ
*Pożar gigantycznej hali w Zawierciu NOWE ZDJĘCIA I WIDEO
*Deep Sound Music Festival 2015 w Ogrodzieńcu MEGAGALERIA ZDJĘCIOWA
*Przepis na leczo SPRAWDZONY I NAJSZYBSZY
*Co z tym prądem? IKEA, Galeria Katowicka, 3 Stawy oszczędzają na świetle, przemysł wyłącza oddziały
*Erotyczna bielizna i gadżety z Zabrza podbijają rynek w Arabii Saudyjskiej