Wstrząsająca opowieść o zemście zwycięzców

W ogromnej niemieckiej literaturze wspomnieniowej nie było do tej pory zbioru relacji kobiet o strasznej sile odwetu, okrucieństwie i udrękach, będących następstwem wyrządzonych wcześniej przez Niemców krzywd. Z niemieckich danych wynika, że ze stron ojczystych wyrzuconych zostało od 8 do 14 mln Niemców. Wspomnienia z lat 1944-1946 w odczuciach wielu czytelników z Polski, Rosji czy Czech mogą uchodzić za skrajnie subiektywne, niesprawiedliwe, przepełnione nienawiścią, ale to nie powinno nas zniechęcić do poznania i tego punktu widzenia, a także do refleksji nad trudną drogą do pojednania. Janne Günter we wstępie napisała: "Musimy wznieść się ponad nienawiść między narodami i chęć zemsty, aby odbudować to, co zarówno rządzące, jak i upadłe ideologie wciąż próbują zniszczyć".

Weber zebrała relacje o ludzkich losach po wejściu Polaków i Sowietów na tereny wschodnich Niemiec. "Były to niewyobrażalnie ciężkie czasy i jednocześnie akt zemsty zwycięskich mocarstw, które przez pięć lat czuły na swoim ciele szpony hitlerowskiego reżimu. Zachowanie hitlerowców na Wschodzie było tak bestialskie, że musimy zrozumieć akty zemsty, jakich byliśmy świadkami po naszej kapitulacji. Mimo to przepełnia nas ból, że ich celem stali się nie ci odpowiedzialni sprawcy, lecz niewinne osoby, które poddano najcięższym próbom. Za grzechy Niemców jako zwycięzców odpokutowali mieszkańcy niemieckiego Wschodu" - napisała autorka. Wspomnienia niemieckich kobiet, co trzeba podkreślić, zaczynają się jednak relacją Polki, prof. Karoliny Lanckorońskiej ze Lwowa, z jej przeżyć w KL Ravensbrück. Aby czytelnicy tej pracy, zwła- szcza niemieccy, zrozumieli, dlaczego zwycięzcy tak bardzo pragnęli odwetu.