Oczywiście nie chcę, żeby ktokolwiek odniósł wrażenie, że oto zrównuję się z potencjałem umysłowym pana profesora. Na taką pychę mnie nie stać. Jednak odnalazłam w tej książce zdania, których nie potrafiłabym tak klarownie wyrazić. Przez niezborność myśli, brak odwagi i niedostatek wiedzy po prostu. A pan profesor obnaża swoje traumy, czyści przedpole, a potem nazywa rzeczy po imieniu i pokazuje, że szczerość może działać jak katharsis i popychać do przodu.
O tej książce mówi się głównie w kontekście osobistych wyznań pana profesora. Tego, że ma bardzo trudne relacje z matką, że często w życiu przypadała mu rola kozła ofiarnego, albo że miewa depresje i myśli samobójcze. No bo po co o tym gadać? Nieudacznictwo jakieś lansować? Własne na dodatek?
Ale mówi to człowiek, który - podaję za Wikipedią - opublikował ponad 800 tekstów - oprócz polskiego, w językach: angielskim, francuskim, hiszpańskim, niemieckim, portugalskim, rosyjskim, ukraińskim i włoskim; który jest (lub był) kierownikiem Zakładu Badań nad Religią i profesorem nadzwyczajnym w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie, członkiem Amerykańskiej Akademii w Rzymie (1996), profesorem Warszawskiej Wyższej Szkoły Humanistycznej im. Bolesława Prusa (2001-2011), wykładowcą filozofii i logiki w Wyższej Szkole Informatyki Stosowanej i Zarządzania, a także wstępu do wiedzy o religii na Podyplomowym Studium Wiedzy o Kulturze przy Instytucie Badań Literackich PAN.
No więc po co taka intelektualna potęga wywleka publicznie swoje trzewia? Może po to, żeby być uprawnionym do mówienia o świecie? Raj, czyściec, piekło - on tam był. Dlatego nie ma oporów przed opowiadaniem o Bogu, religii, fatum, miłości, pożądaniu, starości, strachu i śmierci. A że prawda jest okrutna? Może powinna. Oto, co Mikołejko odpowiada na pytanie, dlaczego dokonujemy złych wyborów:
"Myślę, że tak naprawdę z lęku, żeby przetrwać, wzmocnić, nasycić własną egzystencję rzeczami, których inni nie mają. Władzą, miłością, pieniądzem, pozycją społeczną. I ten lęk jest tak potworny, że oślepia. Prowadzi do zachłanności we wszystkich tych materiach, do przemocy fizycznej, symbolicznej, psychicznej. Tak, myślę, że lęk jest fundamentem wszystkiego. Bo gdzieś tam zawsze czai się nasza skończoność. A jak będę silniejszy, jak będę bogatszy, jak będę zaspokojony, to sobie mocniej z tą skończonością poradzę. Może nawet przedłużę swoje życie.(…) Ale w tym momencie trzeba spojrzeć na korowody tańców ze śmiercią, bo co one nam mówią? Ani korona, ani uroda, ani pozycja społeczna cię nie uratuje. Ciach, i już. Umrzesz".
Zabolało? To dość tendencyjnie wybrany fragment. Bo książka jest budująca. Dowód? No to kolejny cytat:
"Kiedyś zapytano Marcina Lutra: co byś zrobił, gdybyś wiedział, że jutro się kończy świat? A Luter odpowiedział: zasadziłbym jabłonkę. I każdy z nas powinien sadzić tyle jabłonek, ile wlezie".
CZYTAJ KONIECZNIE
Ksiązki. Mimo wszystko ZNAJDZIESZ TUTAJ
*Kutz: Autonomia okazała się oszustwem. Ślązakom należy się status mniejszości etnicznej [WYWIAD RZEKA]
*TYLKO W DZ: Niesamowite zdjęcia górników i kopalń z XIX w. Maxa Steckla
*Cygańskie wesele w Rudzie Śl. On - 21 lat, ona 16 lat. ZOBACZ ZDJĘCIA Z ZABAWY
*Serial Anna German [STRESZCZENIA ODCINKÓW]
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?