Jak to jest, gdy się ma 80 lat? Sprawdziliśmy [ZDJĘCIA + WIDEO]

Wierzcie mi „młodzi bogowie”, nie wiecie, co to starość. Ja prawie wiem

W ciągu pięciu minut postarzałam się o co najmniej 25 lat. Wczoraj na Wydziale Nauk o Zdrowiu Śląskiego Uniwersytetu Medycznego dr Halina Kulik, kierownik z Zakładu Propedeutyki Pielęgniarstwa, po kolei zakładała mi na nogi, ręce i plecy elementy tzw. skafandra geriatrycznego. Imituje on problemy zdrowotne, najczęściej pojawiające się u seniorów. W uszach miałam zatyczki, bo przecież słuch nie ten, na nosie okulary zawężające pole widzenia, a w ręku laskę.

Najgorsze jednak były nakładki usztywniające stawy. Nie mogłam swobodnie poruszać nogami i rękami, dodatkowo obciążone specjalnymi ciężarkami. W ten sposób przekonałam się, jak wielkim problemem jest chodzenie, a przede wszystkim siadanie i wstawanie z krzesła. Podniesienie filiżanki z kawą okazało się niemożliwe. Ale jeszcze gorzej było na schodach. Fakt, że byłam na szpilkach, co nie jest typowe dla 75-latki, lecz musiałam mocno pochylać kark, by w ogóle zobaczyć, gdzie te schody są. Delikatnie sondowałam drogę. Gdyby nie pomoc dr Kulik, z pewnością runęłabym na ziemię. Po co ta cała przebieranka? Bo to ważny element kształcenia pielęgniarek.

Jak będziemy funkcjonować za kilkadziesiąt lat? Młodzi ludzie zwykle się tym nie przejmują. Powinni jednak wiedzieć jak czują się ich babcie i dziadkowie, dla których podniesienie kubka z herbatą, uczesanie włosów, czy przejście kilku nawet metrów to ogromny wysiłek.

Śląski Uniwersytet Medyczny podczas dnia otwartego Wydziału Nauk o Zdrowiu zaproponował wczoraj ekscytującą podróż w czasie. Dzięki „skafandrowi geriatrycznemu” pozwolił, byśmy na własnej skórze przekonali się, jak będziemy funkcjonować po 70., 80. roku życia.

Najważniejsze jednak jest, że w swojej edukacji zawodowej z pomocy skafandra korzystają studenci pielęgniarstwa, dzięki czemu mogą wczuć się w położenie swoich podopiecznych i zrozumieć ich ograniczenia.

- Oprócz wiedzy, profesjonalizmu, niezwykle istotna jest też empatia - tłumaczy dr Halina Kulik, kierownik Zakładu Propedeutyki Pielęgniarstwa SUM, która wielką wagę przywiązuje do terapii słowem, dotykiem, obecnością. - Bez nich nie ma prawdziwej opieki i zrozumienia chorego, ograniczonego ruchowo pacjenta - dodaje.

Postanowiłam sama sprawdzić jak będę funkcjonowała za kilkadziesiąt lat. Założyłam więc skafander i powiem szczerze, że to co mnie czeka wcale mi się nie podobało. Co było najbardziej stresujące? Przede wszystkim ograniczony wzrok. Ciągle musiałam pochylać głowę, żeby wypatrzeć drogę. „Bezlitosna” dr Kulik kazała mi siadać i wstawać z krzesła, co okazało się bardzo trudne, ze względu na usztywnione nogi. Żeby pójść się na spacer musiałam zabrać laseczkę. I nie jest ważne, że wyglądałam jak kosmita, ważne jest natomiast to, że teraz zrobię wszystko, by jak najpóźniej doznać ograniczeń związanych z wiekiem.

- Możemy odsuwać od siebie widmo niesprawności przez prowadzenie zdrowego trybu życia. Po pierwsze ruch, po drugie zdrowa dieta. Nie ma innych cudownych recept. Im wcześniej pomyślimy od zdrowej starości tym dla nas lepiej - przekonuje dr Kulik. I po chwili dodaje, że sam skafander to tylko namiastka tego co może czekać seniorom, bo przecież nie możemy imitować towarzyszących im często duszności, bólu czy problemów z kręgosłupem. Większość z osób starszych cierpi na przewlekłe choroby (cukrzyca, nadciśnienie) co jest związane z koniecznością regularnego przyjmowania leków. Poza tym nie możemy przywołać emocji jakie im towarzyszą - nie jest przecież łatwo pogodzić się z niepełnosprawnością. Otoczenie też nie obdarza seniorów szczególną troską i czułością.

- Uważam, że najważniejszą powinnością osób zajmujących się medycyną jest przynoszenie ulgi w cierpieniu, pomoc w tym, by starość nie była udręką. Tak było od wieków, chociaż zmieniały się metody. Ważne jest tak umiejętne wykonywanie czynności medycznych i pielęgnacyjnych, by do minimum ograniczyć dyskomfort. „Lecznicze właściwości ma także obecność przy chorym i dobre słowo. Jednak to co najważniejsze jest w ręku każdego z nas - staranie się o to, by zachować sprawność jak najdłużej - dodaje dr Kulik.

Na koniec parę liczb, które każą poważnie traktować moje dzisiejsze doświadczenia. Jak pokazują prognozy (GUS 2009), odsetek ludności w wieku 65 i więcej lat będzie systematycznie wzrastał. W 2035 roku ma on wynieść 23,2 proc. Z kolei odsetek ludności w wieku 80 lat i więcej w latach 2010 - 2035 zwiększy się ponad dwukrotnie - z 3,0 do 7,2 proc. - czytamy w raporcie na temat sytuacji osób starszych, przygotowanym przez Instytut Pracy i Spraw Socjalnych w Warszawie.

Na świecie największy odsetek ludzi w wieku 65 lat i więcej ma Europa. Europa jest również regionem, który ma najwyższy odsetek subpopulacji w najbardziej zaawansowanej kategorii wieku - 80 lat i więcej.

A co z osobami jeszcze starszymi? W Polsce żyje 4 tys. 200 osób, które mają minimum 100 lat. Z rejestru PESEL wynika, że na początku czerwca tego zdecydowaną większość w tej grupie wiekowej stanowią kobiety (ponad 3 tys. 400). Najstarsze seniorki w Polsce mają po 115 lat!

Najwięcej osób mających 100 lat i więcej jest zameldowanych w województwach: mazowieckim (724 osoby), wielkopolskim (417 osób), małopolskim (378 osób) i śląskim (376 osób).

*Dramatyczny apel: Złodzieju, oddaj komputer ze zdjęciami mojej zmarłej żony
*Morderca kotów z Zabrza skazany! A to taki miły student stomatologii
*Jak zdobyć becikowe  i 1000 zł na dziecko? ZOBACZ KROK PO KROKU
*Seksowne zabawy na Śląsku: Mistrzostwa Chippendales ZDJĘCIA
*Jesteś Ślązakiem, Zagłębiakiem, czy czystym gorolem? ROZWIĄŻ QUIZ