Częstochowa 100 lat temu na starych pocztówkach i zdjęciach. Miasto tętniło życiem

W początkach XX w. Częstochowa była czwartym pod względem wielkości ośrodkiem przemysłowym Królestwa Polskiego. Wyrazem znaczenia miasta była zorganizowana w 1909 r. Wystawa Przemysłowo – Rolnicza, największa przed I wojną światową prezentacja polskiej gospodarki.

W 1918 r. Częstochowa stała się miastem II Rzeczpospolitej. Wpisała się w historię pomocą udzieloną Powstaniom Ślaskim 1919-1921; kilkuset ochotników walczyło także w obronie Warszawy w wojnie polsko-bolszewickiej. Częstochowa była także miejscem w którym ulokowano po zakończeniu wojny ok. 2 tys. wyższych rangą oficerów ukraińskiej Armii gen. Semena Petlury oraz większość resortów ukraińskiego rządu.

Nadgraniczne położenie miasta spowodowało, że stało się ono garnizonem z siedzibą dowództwa VII Dywizji Piechoty (d-ca gen. Juliusz Gąsiorowski). Miasto w okresie niepodległości rozwijało się stabilnie, zostało skanalizowane, wybudowano m.in. nową trasę samochodową do Warszawy. Przed wybuchem wojny liczba mieszkańców wynosiła 137 tys. - 10 pod względem wielkości ośrodek miejski w Polsce.

W latach międzywojennych w Częstochowie wybudowano wodociągi i systemy kanalizacji sanitarnej i deszczowej. Powstała elektrownia, poprawił się stan dróg, uruchomiono komunikację miejską. Wzniesiono wiele obiektów użyteczności publicznej takich jak teatr, budynek starostwa powiatowego, pocztę, szpital, dom rzemiosła, liczne szkoły oraz miejskie boisko sportowe.

Od 1925 roku w Częstochowie mieściła się siedziba biskupstwa (od 1992 arcybiskupstwa). W czerwcu 1937 roku doszło w mieście do rozruchów antyżydowskich. Przez tydzień plądrowano żydowskie sklepy. W 1939 roku Częstochowa liczyła już 138 tys. mieszkańców, co plasowało ją na 8. miejscu pod względem największych miast Polski.