„Damy i huzary”: dwa przedstawienia w jednym, czyli dlaczego w Gliwicach finał jest lepszy od prologu. Recenzja WIDEO+ZDJĘCIA

Dzieło trochę się zestarzało i w ujęciu „jeden do jednego” wymaga mnóstwa zabiegów inscenizacyjnych. A i to bez gwarancji, że widz bez oporów zechce wejść w szlachecko-wojskową rzeczywistość hrabiego Aleksandra. W Gliwicach poszukano trzeciej drogi. Tekst podrasowano, dopisując mu współczesne to i owo (ale nie wywracając go na nice) i dodano udaną ścieżkę muzyczną Marcina Nenki.

PISALIŚMY:
Przedstawienie Damy i huzary premierowo na scenie Teatru Miejskiego w Gliwicach

Gabriel Gietzky - reżyser rozpoczyna przedstawienie sceną, której u Fredry nie ma. Dwoje współczesnych młodych ludzi, o wyraźnie sentymentalnym usposobieniu, zasypia tuląc się w objęciach. Wiemy już zatem, że to, co zobaczymy będzie jedynie ich snem. Scena nie ma wprawdzie dalszych konsekwencji, ale sprytnie tłumaczy pojawiające się czasem rozdźwięki między tekstem a tym, co widzimy. Nie takie rzeczy w końcu ludziom się śnią, jak Major w słonecznych okularach czy Orgonowa w spódniczce mini... To dalej, jak u Fredry, rzecz o walce płci (co to była, jest i będzie), ale i opowieść o tym, że współczesnej młodej kobiecie, nikt nie aranżuje małżeństwa z mężczyzną, którego nie serce, a rodzina jej wybiera.

Mnie ta interpretacja przekonuje. Gorzej jest niestety z przełożeniem reżyserskiej wizji na wyrazistość sceniczną. Przynajmniej do… 48 minuty spektaklu, kiedy to publiczność po raz pierwszy śmieje się gromko i szczerze, przypominając sobie, że jednak ogląda komedię. I tak będzie już do finału; lekko, zabawnie i pomysłowo. W strukturze spektaklu coś bowiem zgrzyta. Do tej magicznej 48 minuty, do rozmowy Majora z Zosią, akcja zupełnie się nie klei, pointy nie wybrzmiewają, komizm sytuacyjny diabli wzięli, a aktorzy momentami mówią kwestie irytująco niewyraźnie.

Nudno jest, po prostu. Tej nudy nie uzasadnia nawet przyjęta poetyka snu. I nagle, (naprawdę nie wiem jakim sposobem, ale Bogu dzięki) spektakl nabiera życia, postacie rumieńców, zabawne pomysły gonią jeszcze zabawniejsze, a inscenizacja udanie dryfuje w stronę pastiszu, a nawet musicalu. Nie mówiąc o celnie wydobytym podtekście erotycznym, mocno obecnym w „Damach i huzarach”, ale zwykle przez realizatorów dziwnie tłumionym. Wreszcie Panna Aniela, w interpretacji Aliny Czyżewskiej, przebojem wyłania się z niebytu części pierwszej, Zofia Izabeli Baran pokazuje pazurki, a Major Łukasza Kucharzewskiego stawia na własny rozum. Lepiej późno niż wcale, chciałoby się rzec! W odzyskaniu scenicznej wyrazistości na pewno pomogły aktorom włączone do akcji mikrofony, ale to temat na inną rozmowę.

POLECAMY PAŃSTWA UWADZE:

Horoskop 2018 dla wszystkich znaków zodiaku wróżki z Katowic ZOBACZ	Rejestr pedofili i gwałcicieli z woj. śląskiego NAZWISKA I ZDJĘCIA
Czy dostałbyś się do pracy w policji? PRAWDZIWE PYTANIA TESTU MULTISELECT	Sylwester w Katowicach z Polsatem przed Spodkiem ZDJĘCIA + WIDEO