Dzień Piekarzy 15 marca. Tak piekło się chleb w PRL-u! ZDJĘCIA

Prawdziwy mistrz wypieków to nie tylko osoba dobrze wyszkolona, ale przede wszystkim artysta, który potrafi połączyć składniki w odpowiednich proporcjach zapewniając nie tylko piękny wygląd, lecz także wyśmienity smak wypiekom.

15 marca to święto zawodowych cukierników i piekarzy, którzy wspominają swojego patrona – św. Klemensa. Zafascynowany wypiekami od dzieciństwa, pracował jako czeladnik piekarski, a później pomagał potrzebującym jako zakonnik. W Warszawie opiekował się stołówkami, zapewniając chleb najuboższym. Jego życie to symbol solidarności i wsparcia dla drugiego człowieka.

Początkowo pieczenie chleba było domowym zajęciem, za które odpowiadała głównie służba, piekąca na potrzeby dworu książęcego. Dopiero w XIII wieku, wraz z rozwojem miast i powstawaniem rzemiosła miejskiego, wyodrębnił się zawód piekarza. Liczba piekarni w mieście była ograniczona liczbą jatek, gdzie można było sprzedawać chleb.

Zawód piekarza cieszył się dużym szacunkiem społecznym. Aby zostać członkiem cechu, trzeba było być właścicielem piekarni lub majstrem z pełnymi uprawnieniami. Nauka zawodu trwała od 3 do 5 lat, a młodzi uczniowie, najczęściej chłopcy w wieku 9-12 lat, musieli wykonywać różnorodne prace w piekarni i w gospodarstwie domowym. Pomimo pewnych zapisów regulaminowych, które miały chronić uczniów przed znęcaniem się ze strony czeladników, brutalne traktowanie było powszechne. Pomimo tych trudności, zawód piekarza był ceniony i ważny dla społeczności miejskich.

Podczas nauki zawodu, uczniowie piekarstwa nie otrzymywali wynagrodzenia. Zamiast tego zapewniano im jedynie podstawowe środki do życia, skromne miejsce do spania i odzież. Po ukończeniu okresu nauki i zdaniu egzaminu przed specjalną komisją, uczniowie stawali się czeladnikami. Jednakże pełne mistrzostwo wymagało jeszcze zdobycia praktycznego doświadczenia.

Z upływem czasu, zawód piekarza ulegał specjalizacji. Powstały różne gałęzie, takie jak babiarze, kręplarze, miodownicy, czy cukiernicy. Rozwój technologiczny odgrywał kluczową rolę w dalszym rozwoju piekarnictwa. Wprowadzenie maszyn do mieszania ciasta, zmiana systemu opalania pieców, czy stosowanie prasowanych drożdży to tylko niektóre zmiany, które zrewolucjonizowały produkcję chleba.

Obecnie piekarstwo to nie tylko rzemiosło, ale prawdziwa sztuka. Piekarze, poprzez wybór składników i ich proporcji, potrafią stworzyć prawdziwe kulinarne arcydzieła. Współczesne zainteresowanie tradycyjnym chlebem oraz powstawanie rzemieślniczych piekarni to dowód na to, że tęsknimy za autentycznymi, naturalnymi wypiekami. Zarówno amatorzy, jak i profesjonaliści, odkrywają w pieczeniu chleba swoją pasję i tworzą coraz więcej małych, rodzinnych piekarni. KLIKNIJ TUTAJ i zobacz, jak kiedyś wyglądał zawód piekarza.