Elity znad Brynicy: Tomasz Tomczykiewicz

Najwybitniejszym przedstawicielem tej filozofii był niegdysiejszy PZPR-owski "cysorz" Zdzisław Grudzień, alias Ajatollah Dezember. Cechy osobowości aktualnego szefa regionalnej Platformy Obywatelskiej dowodzą, że tamta wizja konsumowania rządów wcale - wbrew potocznym sądom - nie była przypisana do realnego socjalizmu ani do zagłębiowskiej mentalności, co wyniesiono z "dekady Dezembra". Dzięki trwającej obecnie "dekadzie Tomczykiewicza" ludzie po drugiej stronie Brynicy mogą z dumą powiedzieć "Ślązak też potrafi".

W dziedzinie produkcji kiełbasek nie miał sobie równych - lał mniej wody niż inni

Wywodzi się z pszczyńskiej rodziny masarskiej (ur. 1961); początkowo pragnął zerwać z rodową tradycją studiując budownictwo (ukończył Politechnikę Krakowską), ale zew krwi sprowadził go z powrotem do Pszczyny i familijnej tradycji. Mieszkańcy miasta z dumą powtarzają, że ta firma w dziedzinie jakości frankfurterek nie miała sobie równych, choć niektórzy smakosze sądzą, że po prostu lano tam do kiełbas mniej wody niż u konkurencji - ot i cała tajemnica. A znawcy wiedzą, iż sukces w tej branży polega przede wszystkim na upchnięciu w towarze jak najwięcej wody, podobnie jak sztuka cukiernicza sprowadza się do sprzedawania wraz z produktem powietrza. Fakt, Tomasz Tomczykiewicz do dziś nie potrafi lać wody, co jest skazą zarówno w wędliniarstwie, jak i w polityce.

Pszczyna już u schyłku lat 80. ub. wieku stała się enklawą rozwoju prywatnej przedsiębiorczości w gnijącej socjalistycznej gospodarce, a po upadku PRL-u rodzinny small business stał się wręcz wizytówką miasta. Dlatego, gdy w 1990 roku wybierano pierwszą demokratyczną radę gminy, okazało się, że większość miejscowych elit to rodzimi small biznesmeni. W tym środowisku popularnością cieszyły się przeróżne egzotyczne partie głoszące utopijny liberalizm, jak choćby Unia Polityki Realnej. Obecny szef śląskiej PO też zaczynał w UPR, potem przez flirt z AWS-em i Stronnictwo Konserwatywno-Ludowe, trafił do obecnej formacji. W latach 1990-98 był pszczyńskim radnym, następnie do 2001 wybranym przez rajców burmistrzem swego miasta. Od 2001 roku jest posłem "partii trzech tenorów", od lipca 2010 - szefem jej klubu parlamentarnego.
Jako prezes regionalnych struktur swojego stronnictwa, od początku prowadzi politykę promocji politycznych miernot ze swego bezpośredniego zaplecza. Co tu kryć, sprzyja temu popularność Platformy na Śląsku, w konsekwencji czego wielu wyborców głosuje nie na ludzi, ale na partię. Dopóki ten mechanizm działa, można przepchać w wyborach dowolną szarą myszkę, o której dotąd nie słyszał nikt poza rodziną i sąsiadami.

Widać to było jak na dłoni, kiedy w miejsce tragicznie zmarłej Krystyny Bochenek, prezes wystawił w wyborach uzupełniających do Senatu swojego totumfackiego, miałkiego i bezbarwnego Leszka Piechotę - ów pod partyjnym szyldem wszedł do Izby, choć pies z kulawą nogą nie miał pojęcia, kto zacz i czym się w działalności publicznej zaznaczył. A kiedy z partyjnego szyldu Platformy zrezygnował Kazimierz Kutz - w poprzednich wyborach lokomotywa tej listy - przewodniczący obnażył swoją małość lekceważącym bon motem, jak to reżyser "ogląda Śląsk wyłącznie z okien pociągu".

Trzeba jednak przyznać, że stać Tomasza Tomczykiewicza na gesty ryzykowne i dalekowzroczne, jak np. utworzenie na poziomie wojewódzkim koalicji z Ruchem Autonomii Śląska, a potem jej obronę przed atakami z lewa, z prawa, z góry i z dołu. Szkoda jedynie, że i tę koalicję od strony PO wypełnił postaciami małego formatu, obawiając się intuicyjnie, aby pod opiekuńczymi skrzydłami prezesa nie wyrósł jakiś orzeł, gotów wzlecieć wyżej od pryncypała.