"Ikona Gołonoga" w Dąbrowie Górniczej zniknęła. Co się stało z wiekową wiatą przystankową z czasów PRL?

W tym miejscu zatrzymywały się kiedyś linie autobusowe nr 27 i 55 . Dziś żaden z miejskich kursów nie obsługuje tej „ikony Gołonoga”, ale za to można stąd wybrać się busami do Buska-Zdroju i Kazimierzy Wielkiej. Ostatnio żółto-czerwona konstrukcja… zniknęła, co wzbudziło podejrzenia, co do tego, czy oby wróci na swoje miejsce. Bo tego właśnie ostatecznie w przeważającej większości oczekiwali mieszkańcy Dąbrowy Górniczej. Nie optowali za jej przeniesieniem w bardziej eksponowane miejsce, np. na teren Fabryki Pełnej Życia.

- Większość odpowiedzi nie pozostawiła żadnych wątpliwości: wiata powinna zostać na swoim miejscu. Więc zostanie. A że słowo się rzekło, poddajemy ją właśnie renowacji Zadaszenia zostaną oczyszczone i poddane konserwacji, a słupy i siedziska odmalowane. Mamy także nieodległy plan, by zatrzymywała się tutaj jedna z naszym miejskich linii – przekazał Marcin Bazylak, prezydent Dąbrowy Górniczej.

Po zapytaniu o dalsze losy gołonoskiej wiaty od razu pojawiło się mnóstwo komentarzy, w których mieszkańcy Dąbrowy Górniczej zaprezentowali liczne pomysły na to, co teraz powinno stać się z tą charakterystyczną wiatą.

- Jak to się mówi " starych drzew się nie przesadza " więc powinien zostać na swoim miejscu i oczywiście w takich kolorach – pisali dąbrowianie. - Zostawić. Proponuję z tego zrobić element szlaku historycznego (PRL). Znajdzie się kilka reliktów przeszłości i historii miasta – dodawali.

Padły też pomysły, by wyremontować wiatę, a całą przestrzeń wokół przystanku zagospodarować. Ustawić stojaki rowerowe, ławeczki, mały skwerek i zrobić coś w stylu miejsca odpoczynku rowerzystów. Można też umieścić jakąś tablice informacyjną, będącą elementem szlaku turystycznego po mieście. Należy też naprawić nawierzchnie tego chodnika.

- Można to świetnie połączyć z pobliskim placem zabaw i rowerowym miasteczkiem. Miejsce jest symboliczne i niech tak pozostanie – podkreślali dąbrowianie.

Teraz pozostaje więc czekać na moment, kiedy odnowiona, czyściutka wiata wróci na swoje miejsce.