Jastrzębie-Zdrój na archiwalnych zdjęciach w okresie międzywojennym. Zobaczcie, jak wyglądało miasto 100 lat temu

Jastrzębie-Zdrój, kiedyś uznawane za znane i modne, szczególnie w okresie międzywojennym, stanowiło renomowaną miejscowość kuracyjną na Górnym Śląsku. Z roku na rok liczba kuracjuszy odwiedzających jastrzębskie uzdrowisko rosła, a dla nich, poza doskonałymi warunkami do rekonwalescencji, przygotowano szeroką gamę atrakcji i rozrywek. Oferowano im nie tylko korzystne efekty lecznicze, ale także bogaty program rozrywkowy, który obejmował m.in. kasyno, koncerty orkiestry zdrojowej, malownicze wycieczki po okolicy, możliwość jazdy konnej, wieczorki taneczne oraz dostęp do basenu kąpielowego i kortów tenisowych. To różnorodne możliwości spędzenia czasu sprawiały, że jastrzębskie uzdrowisko stawało się nie tylko miejscem rekonwalescencji, lecz także atrakcyjnym celem dla osób poszukujących rozrywki i relaksu.

Rozkwit uzdrowiska Jastrzębie-Zdrój ma głębokie korzenie, sięgające aż roku 1868, kiedy to stało się własnością spółki Actien Commandit Gesellschaft. W ostatnich latach XIX wieku nabywcą uzdrowiska był Juliusz Landau, a rosnącą popularność miejsca potwierdzały liczne inwestycje. Uzdrowisko zyskało na znaczeniu, szczególnie po utworzeniu kompleksu sanatoryjnego dla dzieci, obejmującego Katolicki Zakład Dziecięcy Najświętszej Marii Panny, Ewangelicki Zakład Dziecięcy „Betania”, oraz Żydowski Zakład dla Dzieci.

Rok 1896 przyniósł przełom w historii uzdrowiska, kiedy to Mikołaj Witczak (lekarz), nabył majątek. Witczak wprowadził nowoczesne metody lecznicze, zatrudnił polskich lekarzy, i doprowadził do powstania Stowarzyszenia Lekarzy Polaków na Śląsku w 1903 roku. Pomimo zaniedbań poprzedniego właściciela, Witczak odmienił uzdrowisko, wprowadzając innowacyjne rozwiązania. W 1911 roku powstała linia kolejowa, a w czasach I wojny światowej wiele sanatoriów przekształcono w szpitale wojskowe.

Po zakończeniu wojny, Mikołaj Witczak odsprzedał uzdrowisko Austriacko-Niemieckiemu Towarzystwu Zdrojowemu. Po jego śmierci, synowie Mikołaj i Józef unieważnili transakcję, stając się właścicielami Zdroju. Byli oni także aktywnymi uczestnikami powstań śląskich. W wyniku plebiscytu w 1921 roku, 80% mieszkańców Jastrzębia opowiedziało się za przyłączeniem do Polski, co doszło do skutku w 1922 roku.

Okres przedwojenny przyniósł uzdrowisku rozwój: zbudowano nowe sanatoria, basen i pensjonaty. W czasie II wojny światowej, uzdrowisko przeżywało różne przejścia, m.in. niemieckie „Miasto Matek” i szpitale dla żołnierzy niemieckich.

Po wojnie, Mikołaj Witczak powrócił, podjął się odbudowy, ale został aresztowany w 1947 roku przez UB. Szykanowany przez lata, zmarł w 1976 roku.

Uzdrowisko stało się państwowe, zachowując część dawnej świetności, choć stopniowo traciło na znaczeniu. W latach 80-tych i 90-tych uległo likwidacji.

Dziś budynek Domu Zdrojowego, z 1862 roku, należy do Miejskiego Ośrodka Kultury. Przetrwały także budynki dziecięcych zakładów zdrojowych, a sanatorium im. Marszałka Piłsudskiego pełni rolę Wojewódzkiego Szpitala Rehabilitacyjnego dla Dzieci. Muszla koncertowa nadal gości wydarzenia muzyczne.