Książka „Ból. Mocna opowieść o rannych i medykach na wojnie”. A w tle Afganistan, bohaterstwo i przyjaźń

Każdy, kto będzie miał okazję przeczytać książkę Jarosława Rybaka, może powiedzieć na pewno – to opowieść o poświęceniu, a do tego bohaterstwie, czujności, służbie. Jest ona wspomnieniem o cierpieniu, bólu, śmierci, kalectwie, rozpaczy bliskich i heroicznej walce o powrót do normalności. Jest jednym słowem – opowieścią o wojnie. Niby w odległym zakątku świata, ale autor przekonuje, że nasi chłopcy byli tam potrzebni. Niby nas to nie dotyczy, ale z historii, które Rybak snuje, wynika, że obecność polskich żołnierzy była tam niezbędna.

Jarosław Rybak ma świetne pióro, książkę się nie czyta, ale pochłania, choć to nie jest ani thriller, ani kryminał. Autor opowiada prawdziwe historie, łączy ze sobą w sposób znakomity różne wątki i ma olbrzymią wiedzę - co w przypadku tego typu pozycji jest niezbędne.

Autor wykonał do tego niezwykłą kwerendę, potrafił pokazać historię na wielu płaszczyznach. Książka „Ból…” jest oparta na dziesiątkach rozmów i spotkań. Widać też wiedzę Rybaka: wojskową, medyczną, historyczną czy kulturową, a jednocześnie umiejętność spajania tych historii i wiadomości w jedną całość. Jest to portret naszych żołnierzy i medyków, odważnych profesjonalistów spokojnie i czujnie wykonujących powierzone im zadania. Bez tych drugich wielu młodych chłopców nigdy nie odzyskałoby zdrowia.

Mamy więc piękną opowieść o naszych żołnierzach, młodych chłopcach, którzy sami sobie wybrali los i którzy potrafili się z tym losem pogodzić. Z opowieści o patrolach, pułapkach zastawianych przez talibów, ostrzałach, krzykach rannych, heroicznym udzielaniu pomocy poszkodowanym wyłania się portret naszych żołnierzy i medyków. I jest to jedna z rzeczy, którą Rybak podkreśla, a która wydaje się dla czytelnika najważniejsza: podziw, szacunek dla dwudziestokilkuletnich chłopców, których historia rzuciła w niegościnne góry Afganistanu. Ten podziw rośnie z każdą przeczytaną stroną.

„Ból…” jest też hołdem złożonym rodzinom żołnierzy ciężko rannych w Afganistanie. Żonom, narzeczonym, dzieciom, rodzicom. Ich wytrwałość, opieka, psychiczne wsparcie w wielu przypadkach ocaliły żołnierzom zdrowie, a nierzadko życie.