Książka na weekend: „Żyć szybko”. Los, przypadek, przeznaczenie, rozpamiętywanie przeszłości. I pytania, które nie dają spokoju

„Żyć szybko” to książka opowiadająca o zwyczajnym życiu francuskiej rodziny z Lyonu. Małżeństwo ma syna, interesującą pracę (wydają książki, piszą artykuły, współpracują z gazetami), rodzinę, znajomych i marzenia o własnym domu. Niby nic szczególnego na ich wspólnej drodze się nie dzieje. Gdy nagle, tuż przed przeprowadzką do nowego domu, w wypadku drogowym ginie Claude. Brigitte, która w pierwszych miesiącach po tragedii czuje się tak, jak gdyby oglądała świat przez szybę, zaczyna drobiazgowo analizować wszystko to, co - jej zdaniem - doprowadziło do tragedii.

Autorka w książce stawia mnóstwo pytań, rozpamiętuje, dopytuje, analizuje, łączy fakty, wraca do wydarzeń sprzed miesięcy, tygodni i dni przed tragedią. Bo one wszystkie „złożyły” się na wypadek jej męża. Claude uwielbiał jazdę na motorze, ale w dniu wypadku jechał na motorze brata Brigitte. Czy zginąłby, gdyby brat Brigitte nie wprowadził do garażu w ich nowym domu, swojej nowoczesnej maszyny? Czy Claude pożyczyłby motor, gdyby wiedział, że nie musi odbierać syna ze szkoły? Czy żyłby nadal, gdyby w ten czerwcowy dzień 1999 roku zamiast pięknej pogody była plucha? I przede wszystkim – czy gdyby światło na skrzyżowaniu nie zmieniło się z żółtego na czerwone, to Claude byłby nadal z nimi?

Brigitte opowiada własną, ale uniwersalną historię. Kto utraciwszy bliską osobę nie wracał do czasów sprzed tragedii, nie rozpamiętywał wydarzeń, szukał winnych, zbierał dane, które miały odpowiedzieć na pytanie – dlaczego? Autorka delikatnie maluje obraz życia sprzed tragedii może nie zdając sobie sprawy z tego, że wraz z opisaniem własnej historii, pomogła wszystkim tym, którzy stawiają sobie podobne pytania. Pytania, które nie dają nikomu spokoju.

Książka otrzymała Nagrodę Goncourtów 2022. Polecam!