"Latarnik" był przeniesiony na ekran w 1976 r., natomiast bodaj nigdy nie był wystawiony w teatrze. Po raz pierwszy zrobił to Teatr Mały w Tychach pod dyrekcją Pawła Drzewieckiego.
Pomyślałem, że winni jesteśmy Sienkiewiczowi zaproszenie na scenę po audialnych czytaniach w sieci jego trylogii w czasie pandemii, kiedy teatr był zamknięty dla publiczności. A ponieważ teraz z kolei główny budynek teatru jest w remoncie i dysponujemy tylko salą kameralną, więc możemy go zaprezentować właśnie w tej nowelistycznej wersji
- mówi Paweł Drzewiecki, dyrektor Teatru Małego w Tychach.
„Latarnik” - jak mówi dyrektor - jest próbą pokazania stosunku człowieka do swojej ojczyzny.
I to wcale nie musi być relacja Polak-Polska, ale obywatel-ojczyzna w ogóle. Chodzi o pokazanie stosunku człowieka do ojczyzny z perspektywy oddalenia, a to dotyczy dziś wielu naszych sąsiadów ze Wschodu
- mówi Paweł Drzewiecki.
Dla mnie „Latarnik” to tęsknota za ojczyzną jako bezpiecznym miejscem, ukochanymi ludźmi, zapachami, smakami, dźwiękami rodzinnego domu. Dla każdego to bezpieczne miejsce, czyli dom może być gdzie indziej. Tak, „Latarnik” to tęsknota za domem, po prostu
- mówi Alina Moś, reżyser przedstawienia.
Rolę tytułową przyjął Lech Mackiewicz, który doświadczył tęsknoty za domem.
Moja tęsknota przeszła przez wiele faz. „Latarnikiem”, w sensie emocjonalnym, najbardziej byłem na samym początku, kiedy miałem 25 lat i wyjeżdżałem z kraju z biletem w jedną stronę (w stanie wojennym byłem więźniem politycznym). Patrząc na lotnisku na rodziców, zdawałem sobie sprawę z tego, że to może być na bardzo długo i wtedy jeszcze nie wyjechawszy, już tęskniłem
- mówi aktor.
Reżyser Alina Moś poszerzyła wspomnienia latarnika o kilka historii i dodała wątki, które Sienkiewicz jedynie zasygnalizował. Rozbudowana jest tu postać kuriera, który przywozi latarnikowi jedzenie. - U nas jest to kurierka (Anna Białoń), która nie tylko przywozi jedzenie i zostawia, ale wchodzi do latarni i rozmawia z latarnikiem - mówi Alina Moś.
Oprawa muzyczna tego przedstawienia została powierzona Dominikowi Strycharskiemu z zespołu Pulsarus - kompozytorowi, wokaliście, improwizatorowi i performerowi, który postawił na muzykę współczesną. Awangardowo-popową.
Spektakl powstał z myślą o młodzieży szkolnej, ale także o dorosłych, którzy prawdopodobnie nigdy do tej lektury nie wrócili i zatrzymali się na etapie szkolnej interpretacji.
Powstał spektakl z zachwycającą scenografią Natalii Kołodziej, oparty na świetnie napisanym scenariuszu i ciekawym zamyśle reżyserskim, ze wspaniałą muzyką i równie wspaniałą grą aktorską całej trójki (prócz Lecha Mackiewicza występują też Anna Białoń i Tomasz Lipiński).
W ustach Lecha Mackiewicza, który - jak wiadomo doświadczył emigracji i tułaczki po świecie - tekst o tym, że potrzebuje spokoju i takie miejsce jak latarnia jest dla niego idealne brzmi niezwykle przekonująco.
Dal szkół Teatr Mały w Tychach ma propozycję lekcji teatralnej przed spektaklem. Poprowadzi ją sam dyrektor Paweł Drzewiecki, który potrafi to robić niezwykle zajmująco.
Polecamy tę nową pozycję w repertuarze Teatru Małego w Tychach. Jest to pierwsza produkcja Teatru Małego zrealizowana przez profesjonalistów z ciekawym dorobkiem artystycznym.
Nie przeocz
Musisz to wiedzieć
Bohaterka Senatorium Miłości tańczy 3
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?
