Majka Jeżowska nie potrafiła wybaczyć sobie rozłąki z synem. Gwiazda piosenki dla dzieci uważała się za złą matkę

Majka Jeżowska do historii polskiej muzyki rozrywkowej wpisała się przede wszystkim przebojami piosenki dla dzieci i to właśnie z nią jest głównie kojarzona do tej pory. Bez hitów piosenkarki, takich jak „A ja wolę moją mamę" czy „Wszystkie dzieci nasze są", nie mógłby się obyć żaden Dzień Dziecka. Nadal kontynuuje karierę, obecnie jednak celuje w nieco inne brzmienia niż te z wcześniejszych etapów kariery.

Majka Jeżowska sama jest mamą. W 1981 na świat przyszedł jej syn, Wojciech, dzisiaj ponad 40-stoletni filmowiec. Nie tak dawno sam został ojcem.

W podcaście „Tak Mamy!" Jeżowska wspominała o swojej mamie. Jak sugerowała, miała ona zupełnie inne podejście do życia i rodzicielstwa niż sama artystka.

- Moja mama była zawsze. Czekała z obiadem, przytulała, czytała książki na dobranoc . To takie najwspanialsze wspomnienia – mama w środku, ja z jednej strony, siostra z drugiej i baśnie Andersena. Ale ja wiedziałam, że nie będę taką mamą nigdy, bo pojechałam w świat.

Opowiedziała również o czasach, gdy w celach zarobkowych musiała lecieć do Stanów Zjednoczonych i zostawić w Polsce swojego męża i syna. Jej obecnym mężem i ojcem Wojciecha był muzyk Janusz Koman. W gorzkich słowach przywołała, co nią wówczas kierowało:

- To, że zafundowałam mu ten wspomniany rollercoaster, to było nasze jedyne wyjście z sytuacji. Byłam jedną nogą w Polsce, jedną w Stanach. W USA mieszkałam jakieś 11 lat. Taką miałam wtedy sytuację finansową. Nie wyjechałam robić kariery, tylko po prostu zarobić – na mieszkanie, na dom.

Jeżowska bardzo przeżyła brak jakiegokolwiek kontaktu z synem. Chociaż odnosiła w Stanach Zjednoczonych sukcesy (jej teledysk został m.in. wyemitowany w słynnej stacji muzycznej MTV), doskwierała jej ogromna tęsknota i obawa o przyszłość swojego dziecka.

[...] Wiedziałam, że nie muszę wcale wracać tak szybko. Ale było mi bardzo ciężko pogodzić się z tym, że jestem aż tak daleko. A nie było Skype'a, nie było maili, telefony kosztowały fortunę, nie dało się ot tak dziecka usłyszeć i zobaczyć.

Artystce zdarzały się nawet koszmary z Wojciechem w roli głównej. W takim stanie trwała pół roku, aż wyzbyła się pożerających ją wyrzutów sumienia.

Dopiero, jak przestałam mieć wyrzuty sumienia wobec siebie, że jestem niedobrą matką, bo zostawiłam syna – co prawda pod opieką rodziców, czyli najbliższych mi osób, no ale jednak zostawiłam – przestałam mieć te koszmarne sny. To trwało z pół roku.