Marek S. Szczepański: Pożegnanie z bronią

Kaddafi rządził Libią nieprzerwanie od 42 lat, po obaleniu w 1969 roku niedołężnego króla Idrisa I. Rządził żelazną ręką, bezwzględnie i okrutnie. Korzystał ze wszechobecnej policji politycznej i sieci sprzedajnych donosicieli. Budził grozę i śmieszność. Wspierał światowy ruch terrorystyczny, finansował partyzantkę kolumbijską, odpowiadał za zamach w berlińskiej dyskotece i śmierć pasażerów samolotu PAN-AM 103 nad szkockim Lockerbie. A jednocześnie ubierał się w operetkowe uniformy, mieszkał w namiocie, a za osobistą ochronę miał kilkadziesiąt kobiet.

Jego pasją i namiętnością, oprócz sprawowania władzy, była woda. To właśnie pułkownik zdecydował, ze na Saharze powstaną ogromne zbiorniki wodne. Kosztowały miliardy dolarów. Nie spełniły swej roli i pozostały pomnikiem stworzonym samemu sobie przez despotę. Widziałem te rozlewiska wodne, nagrzane i parujące, stwarzające wrażenie absurdalne. I wielkie rury, którymi tłoczona miała być życiodajna ciecz. Pełno betonowych rur, równo ułożonych i biegnących przez piaski Sahary. Napisałem wówczas nieco sarkastycznie o wielkich rurach pułkownika.

CZYTAJ O TYM, CO DZIEJE SIĘ ZE ZBRODNIARZAMI PO ŚMIERCI

Ani przez chwilę nie pomyślałem, że lider ostatnie chwile życia spędzał będzie w rurach odpływowych, cuchnących, zaśmieconych i po prostu wstrętnych. I to on, człowiek kochający luksus, choć podkreślający nieustannie prostotę życia.

W nielicznej grupie Polaków mieszkających w tym kraju nie wymienialiśmy nawet jego imienia, w obawie przed inwigilacją, mówiliśmy o nim po prostu Kazik. Pułkownik miał liczną rodzinę, spłodził co najmniej siedmiu synów. Jeden z nich, Hannibal, swawolny okrutnik, wielokrotnie wchodził w konflikt z prawem. Zatrzymywała go, za jazdę po pijanemu, policja francuska, później szwajcarska. W 2008 roku Helweci aresztowali Hannibala pod zarzutem pobicia służących. Z Libii odezwał się papa. Wstrzymał dostawy ropy, wycofał z banków libijskie aktywa i zaproponował, aby Szwajcaria, bękart Europy, została podzielona pomiędzy Niemcy i Francję.

Dumą ojca był Saif al-Islam Kaddafi, absolwent prestiżowej uczelni brytyjskiej, typowany na następcę pułkownika. Proponowano mu przejście na stronę rebeliantów i udział w przyszłych przemianach. Odmówił, a przywódców buntu określił mianem tchórzliwych psów, co w świecie islamu jest obelgą niebywałą.

Pułkownik pozostał, co podkreślał wielokrotnie, w swojej ukochanej ojczyźnie. W publikowanym testamencie zażądał, aby po śmierci został pogrzebany w rodzinnym mieście, w stroju, w jakim zmarł, bez żadnych ablucji. Tymczasem jego ciało spoczywało w zwykłej targowej chłodni w Misracie, ulokowanej na drodze z Trypolisu do Benghazi. Było to zupełnie niezrozumiałe, gdyż zgodnie z regułami islamu, ciało należy pogrzebać nie później niż 24 godziny od chwili zgonu.
Trzeba jednak przyznać, że Muammar al-Kaddafi był nieco bardziej sprawiedliwy w rozdziale narodowych bogactw, przeliczanych tutaj na petrodolary niż dyktatorzy w sąsiednich krajach.

Różnice w zamożności Libijczyków są ogromne, ale skrajnej biedy raczej nie uświadczysz. Od samego początku buntu publiczne wystąpienia satrapy, jego niezrównoważenie, brutalizm i bezwzględność niczego dobrego nie wróżyły. Tak przemija chwała świata, miał powiedzieć po jego śmierci Silvio Berlusconi, premier Włoch, który wsławił się uniżonym pocałunkiem ręki pułkownika.

CZYTAJ KONIECZNIE
VIA SILESIANA - POPRZYJ NASZA AKCJĘ NADANIA TEJ NAZWY DLA AUTOSTRADY A4
SPIS POWSZECHNY: 400 TYS. OSÓB WPISAŁO NARODOWOŚĆ ŚLĄSKĄ [WYNIKI NIEOFICJALNE]
*Codziennie rano najświeższe informacje z woj. śląskiego prosto na Twoją skrzynkę e-mail. Zapisz się do newslettera

Magda Figura ze Świerklan. Piękniejsza twarz piłki nożnej. Mamy jej zdjęcia
Prawie do nieba! Zobacz ranking i zdjęcia najwyższych kominów w woj. śląskim