Ale na początku 1967 roku nic nie jest w stanie zatrzymać świetnie rozwijającej się kariery polskiej piosenkarki. Anna German od kilku miesięcy przebywa we Włoszech. Producent Pietro Carriaggi nie pozwala jej jeszcze na występy, za to organizuje kolejne sesje fotograficzne i konferencje prasowe. Ale ona chce śpiewać i tęskni za bliskimi z Polski. Postanawia odszukać polską ambasadę i poprosić o pomoc, by móc wrócić do kraju.
Na jednej z uliczek spotyka tajemniczego młodego Włocha Luigiego, który - o dziwo - zna jej imię. Zachęca Annę, aby zaśpiewała dla ludzi, którzy tu mieszkają. Krótki występ budzi zachwyt zwykłych Włochów. Ale Pietro, który podążał śladem Anny, nie jest zadowolony z jej popisu. Mimo to ma dobrą wiadomość: piosenkarka wystąpi na Festiwalu Włoskiej Piosenki w Sanremo. Anna jest zachwycona, a jednocześnie przestraszona, bo nie wie, czy sprosta oczekiwaniom swoich mecenasów.
W Sanremo spotyka największe gwiazdy włoskiej i europejskiej piosenki: Dalidę, Domenica Modugno, Adriano Celentano, Ivę Zanicchi i innych. Zaskoczona odnajduje tu także sympatycznego Luigiego. Okazuje się, że to bardzo znany włoski piosenkarz - Luigi Tenco, który także wystąpi na festiwalu. Oboje prezentują swoje utwory lecz niestety, nie dostają się do finałowej czternastki - wraz z nimi takie sławy, jak Dalida, Connie Francis, Dionne Warwick, Sony &Cher. Festiwal kończy się wielką tragedią - Luigi Tenco, na znak protestu po takim werdykcie, strzela do siebie i ginie na miejscu. Martwego odnajduje w hotelowym pokoju jego ukochana - Dalida.
Ale Anna German już została zauważona przez włoską publiczność i otrzymuje od niej Oscara Sympatii za 1967 rok. Ma także zaproszenie do udziału w festiwalu piosenek neapolitańskich i propozycję nagrania płyty. Po jednym z występów wraca samochodem z Renato, który zasypia za kierownicą. Ciąg dalszy już znamy.
Gdy Anna odzyskuje przytomność, lekarze decydują się na skomplikowaną operację. Irma, matka Ani i narzeczony, Zbigniew Tucholski, czekają pod salą operacyjną na rezultat. Będzie żyła - pocieszają lekarze, ale nie będzie chodziła i nigdy nie wróci do normalnego życia. Matka Ani mówi Zbyszkowi, że powinien odejść, bo nie ma żadnych zobowiązań wobec jej córki, ale on postanawia trwać przy swojej ukochanej, nawet jeśli Ania spędzi życie na wózku.
Wszystkie wydarzenia dotyczące bezpośrednio Anny German pokazane w filmie są prawdziwe. Ale czy to, co zdarzyło się podczas festiwalu w Sanremo, także? A może twórcy wymyślili śmierć piosenkarza, by dodać dramaturgii filmowej narracji?
Okazuje się jednak, że wszystkie okoliczności festiwalu w 1967 roku są prawdziwe. Festiwal Piosenki Włoskiej w Sanremo to jeden z najstarszych w Europie festiwali odbywający się corocznie od 1951 roku. Na nim spotykali się najwybitniejsi twórcy i wykonawcy włoskich piosenek, które w kolejnych dziesięcioleciach wytyczały także trendy w całej Europie. Luigi Tenco był reprezentantem tzw. genueńskiej szkoły śpiewających autorów, ugrupowania artystów, którzy postawili sobie za cel gruntowne odnowienie włoskiej muzyki popularnej na przełomie lat 50. i 60.
Podczas festiwalu w 1967 roku Tenco wykonał piosenkę "Ciao amore, ciao", która nie przeszła do finału po głosowaniu telewidzów.
Zdesperowany piosenkarz zamknął się w swoim pokoju w hotelu Savoy. Po kilku godzinach martwego znalazła jego ukochana Dalida. W głowie Luigiego był widoczny ślad po kuli, a w jego dłoni tkwił skrawek zapisanego papieru; późniejsze ekspertyzy grafologiczne wykazały, że to on był autorem tych zapisków. Wyraził w nich rozczarowanie gustami muzycznymi włoskiej publiczności i stwierdził, że niepotrzebnie poświęcił jej 5 lat swojego życia. Samobójstwo określił jako akt protestu wobec takich a nie innych rozstrzygnięć jury.
Przez wiele lat były wątpliwości dotyczące tej śmierci, ponieważ ślad po kuli był na lewej skroni, a przecież piosenkarz nie był mańkutem. Poza tym nigdy nie znaleziono pocisku, który spowodował śmierć. Po naciskach ze strony prasy, 12 grudnia 2005 r., czyli po prawie 30 latach, prokuratura w Sanremo zleciła ekshumację zwłok, aby rozstrzygnąć sprawę raz na zawsze: czy Luigi Tenco rzeczywiście popełnił samobójstwo, czy też, jak utrzymywali niektórzy, został zamordowany z nieznanych motywów. 15 lutego 2006 r, sprawa została definitywnie zamknięta - wykonana po ekshumacji sekcja zwłok podtrzymała tezę, że artysta rzeczywiście popełnił samobójstwo, choć wciąż nie było pocisku. Ustalono też, że otwór po kuli pierwotnie uważany za wlotowy, był w rzeczywistości otworem wylotowym.
Festiwal w Sanremo z 1967 roku jako jedyny nie został rozstrzygnięty, choć czasem wymienia się jako zwycięską piosenkę "Non pensare a me" wykonaną przez Ivę Zanicchi, bo ten utwór w głosowaniu publiczności przeszedł do finału na pierwszej pozycji. Luigi Tenco jest corocznie upamiętniany podczas koncertu "L'Isola in collina"", z udziałem mniej lub bardziej znanych artystów. Ma też we Włoszech muzeum poświęcone jego twórczości.
*Strajk generalny 26 marca w woj. śląskim
*Bandycki napad na sklep w Mysłowicach ZOBACZ WIDEO
*ZOBACZ luksusowe samochody prezydentów miast. Po co im to? ZOBACZ ZDJĘCIA
*Serial Anna German [STRESZCZENIA ODCINKÓW]
*Strajk generalny 26 marca w woj. śląskim
*Bandycki napad na sklep w Mysłowicach ZOBACZ WIDEO
*ZOBACZ luksusowe samochody prezydentów miast. Po co im to? ZOBACZ ZDJĘCIA
*Serial Anna German [STRESZCZENIA ODCINKÓW]
Dołącz do nas na Facebooku!
Publikujemy najciekawsze artykuły, wydarzenia i konkursy. Jesteśmy tam gdzie nasi czytelnicy!
Dołącz do nas na X!
Codziennie informujemy o ciekawostkach i aktualnych wydarzeniach.
Kontakt z redakcją
Byłeś świadkiem ważnego zdarzenia? Widziałeś coś interesującego? Zrobiłeś ciekawe zdjęcie lub wideo?