Paweł Smolorz o Radzie Górnośląskiej

Głównym zadaniem RG miało być działanie na rzecz uwzględnienia narodowości śląskiej i śląskiego języka w ustawie o mniejszościach narodowych i etnicznych. Miała też wspierać śląską edukację regionalną. Sama idea była zacna, bo śląskie środowisko regionalne jest dramatycznie podzielone, nie tylko nie mówi jednym głosem, ale wzajemnie się zwalcza. To właśnie ta śląska elita stoi za żyznym gruntem, na którym władza centralna może rozgrywać mecz pod swoje dyktando.

W regionie aż przelewa się od nużących akademickich dyskusji na temat śląskiej tożsamości i języka, z których nigdy nic ostatecznie nie wynika. Całość przypomina wieczną debatę metafizyków à la „Byt jest, a niebytu nie ma”. Ta gonitwa za króliczkiem, niemożność albo bardziej niechęć do zamknięcia w spójne ramy tożsamości śląskiej, skazuje Górnoślązaków na polityczną klęskę; nikt w Polsce nie zajmie się poważnie grupą ludzi cierpiącą na etniczną schizofrenię. Tak naprawdę idea Rady runęła jak domek z kart już w momencie zbierania podpisów pod obywatelskim projektem uznania Ślązaków za mniejszość etniczną. Część działaczy Związku Górnośląskiego - obok RAŚ, największego stowarzyszenia porozumienia - nie ukrywała niechęci do tego projektu. Związkowi nie było też po drodze w sprawie poparcia w wyborach samorządowych koalicji z Mniejszością Niemiecką.

Teraz wybór nowych władz Rady Górnośląskiej sugeruje raczej pogłębienie schizofrenii. Nowa przewodnicząca Natalia Pińkowska (RAŚ) w rozmowie z Marcinem Zasadą w Radiu Piekary wydusiła jedynie coś o dalszym dyskutowaniu (znaczy nihil novi). Mniemam, że w towarzystwie nowego wiceprzewodniczącego Zbigniewa Widery - wytrawnego gracza anty-RAŚ - możemy mieć do czynienia z dyskusją na wzór budowniczych wieży Babel.