Pałac w Brynku - historia zamknięta w cegle. Posiadłość Donnersmarcków w Śląskiem zachwyca! Zobaczcie ZDJĘCIA

Historia pałacu w Brynku sięga 1829 roku, kiedy to Bernard von Rosenthal z Wrocławia wznosił go dla księcia Adolfa zu Hohenlohe-Ingelfingen. W 1872 roku pałac został rozbudowany o dodatkowe skrzydła, a w 1904 roku zakupił go hrabia Hugo II Henckel von Donnersmarck z Siemianowic, który przeprowadził kolejną przebudowę według projektu architekta Karla Grossera w stylu eklektycznym.

Początki pałacu sięgają roku 1829, kiedy to został zbudowany przez Rosenthalów w stylu klasycystycznym. W drugiej połowie XIX wieku pałac przeszedł przebudowę, w wyniku której dołączane zostały dwa skrzydła i dwie wieże, według planów Karla Johanna Lüdeckego. W 1889 roku po śmierci ostatniego dziedzica, Hugona von Rosenthala, majątek przeszedł w ręce opiekunów prawnych jego córki. W 1904 roku pałac został nabyty przez rodzinę Henckel von Donnersmarck, z przeznaczeniem na główną siedzibę linii siemianowickiej rodu.

Po nabyciu pałacu przez hrabiego Hugo II, zdecydowano o rozebraniu starej budowli, by na jej miejscu wzniesiono nowy, zgodnie z projektami architekta z Wrocławia, Karla Grossera. Budowa nowego pałacu trwała od 1905 do 1908 roku. Nowy obiekt otrzymuje eklektyczny charakter, z elementami barokowymi.

Pałac w Brynku charakteryzuje się planem podkowy, dwoma ośmiobocznymi wieżami z cebulastymi hełmami oraz mansardowym dachem z lukarnami. Na szczególną uwagę zasługuje środkowy ryzalit z portykiem przed głównym wejściem. Zachowane wnętrza pałacowe, takie jak hol główny, jadalnia oraz kaplica pod wezwaniem św. Franciszka z Asyżu i św. Huberta, zachowują swoją efektowność i bogactwo dekoracji.

W otoczeniu pałacu w Brynku rozlega się park krajobrazowy z ogrodem botanicznym. Posiadłość wzbogacają również inne charakterystyczne budynki, takie jak okrągła wieża wodna z budynkiem bramnym, stajnia, wozownia, maneż oraz budynki mieszkalne, a wszystkie wzniesione są z cegły klinkierowej.

Zbudowany w stylu eklektycznym, dwupiętrowy pałac posiada taras z kamienną balustradą i loggią od południa. Główne wejście zdobi portyk z dwiema jońskimi kolumnami, nad którym umieszczony jest kartusz z herbem Hugo II Henckel von Donnersmarck, właściciela od 1904 roku. Powyżej herbu znajduje się attyka z postaciami myśliwego, robotnika, rolnika i rybaka. Dach pałacu jest mansardowy, a w jego wnętrzu znajduje się biblioteka z drewnianą boazerią oraz izba pamięci narodowej.

W zachodnim skrzydle pałacu znajduje się kaplica nakryta cebulastym hełmem z latarnią, połączona z pałacem galerią. W okresie PRL-u w kaplicy umieszczono sklep, jednak w 1991 roku sekularyzowaną kaplicę oddano kościołowi.