Powieść „Nieznajoma z Sekwany”. Tajemnicze śledztwo niepokornej policjantki i elementy fantastyczne. A wszystko z Francją w tle

Tuż przed świętami Bożego Narodzenia z Sekwany zostaje wyłowiona młoda dziewczyna. Żyje, ale jest całkowicie zagubiona. Na ręce ma zegarek, na nogach tatuaże. Zostaje przewieziona do szpitala psychiatrycznego. Wkrótce potem zapada decyzja, by przetransportować ją do innej placówki, ale w czasie transportu kobieta ucieka.

Nikt specjalnie mocno nie przejmuje się tajemniczą kobietą, z wyjątkiem kapitan Roxane Montchrestien. Właśnie ją zdegradowano, odesłano do mało ważnej policyjnej komórki, której szef trafił do szpitala. Policjantka przez przypadek dowiaduje się o młodej dziewczynie, która straciła pamięć. Postanawia na własną rękę poprowadzić śledztwo, bo i tak nic więcej nie ma do roboty. Gdy zaprzyjaźnionemu policjantowi wysyła próbkę DNA nieznajomej, rezultaty badania ją zaskakują. Okazuje się, że wydobyta z wody kobieta, to światowej sławy pianistka, Milena Bergman. Szkopuł jednak w tym, że Milena rok wcześniej… zginęła w katastrofie lotniczej.

O co więc tutaj chodzi? Kto zginął w katastrofie, a kto został wyłowiony z Sekwany? Roxane, aby rozwikłać zagadkę, musi trafić do byłego narzeczonego pianistki. Udaje jej się to, ale mężczyzna, znany pisarz, też ukrywa niewygodne fakty.

Autor powieści, Guillaume Musso, tym razem postawił na thriller z elementami fantastycznymi. Jest tu kilka wątków obyczajowych, obraz Francji i Francuzów, mamy tajemniczą sektę i kult Dionizosa, któremu Musso poświęcił sporo miejsca w tej powieści.
Na początku książki ciekawie zapowiada się intryga, tajemnica, śledztwo prowadzone przez kilka osób, ale potem możemy mieć odczucie, że ten intrygujący początek trochę zwolnił.
Guillaume Musso, francuski autor bestsellerów, ma na koncie kilkanaście powieści i miliony fanów na całym świecie. Najnowszą powieścią część czytelników na pewno oczarował. Inni mogą mieć mu za złe, że za często trzeba balansować między tym, co prawdziwe a tym, co fantastyczne.