Rafał Musioł: Jastrzębska afera była tylko kwestią czasu [KOMENTARZ]

Ta historia jest wręcz nieprawdopodobna i przypomina matrioszkę. W olbrzymim skandalu, jakim było piątkowe pobicie hokeisty GKS-u Katowice przed meczem w Jastrzębiu, skryła się afera o rozmiarach wręcz niewyobrażalnych. Podejrzanym o ten bandycki napad jest bowiem poszukiwany przez policję Paweł Duszyński, wiceprezes piłkarskiego Jastrzębia.

Szok, jaki przeżywa futbolowe środowisko, jest oczywiście w pełni zrozumiały. Tyle tylko, że na taką katastrofę to właśnie środowisko pracuje od dawna i to z podziwu godną konsekwencją. Kibole wpuszczani są na salony, zatrudniani w klubach w zamian za obietnicę spokojnych trybun, mając wpływ na politykę i udziały w finansach, nie sprawia im żadnego problemu zdobycie - w zależności od potrzeb - akredytacji prasowej, biletu VIP czy identyfikatora pozwalającego na poruszanie się po całym stadionie. Jedynie kwestią czasu było więc przekroczenie w tej kolaboracji poziomu masy krytycznej.

Padło akurat na Jastrzębie, ale w tym też nie ma wielkiego przypadku, bo tamtejsze kluby zawsze miały problemy zarówno z kibolami, jak i stanowczymi reakcjami na ich wyczyny. Atak na autokar Odry Opole zakończony naruszeniem nietykalności wiceprezesa tego klubu i zniszczeniami pojazdu, pamiętne transparenty o „Polsce bez Śląska” czy fatalne i wskazujące na absolutny brak empatii wypowiedzi szefa JKH po piątkowym zajściu, wskazują jasno na postępowanie dalekie od zasady „zero tolerancji”. W dodatku długie milczenie GKS-u po opublikowaniu policyjnego komunikatu dołożyło kolejną cegłę do koszmarnie zbrudzonego wizerunku.

Niedawne obnażenie mechanizmów władzy w Wiśle Kraków, najświeższy jastrzębski skandal, kibole panoszący się na klubowych korytarzach i pobierający haracz z biletów czy fizyczne ataki na posiedzeniach Rad Nadzorczych to najgłośniejsze przykłady gangreny, jaka od lat toczy ligowy organizm. Biorąc pod uwagę pasywność władz samorządowych i rządowych można założyć, że te pozorne wyjątki stanowią tak naprawdę regułę.