Rafał Musioł: Szczęśliwa ósemka Górnika Zabrze? [KOMENTARZ]

Cztery lata temu Górnik Zabrze świętował powrót do europejskich pucharów po 23 latach w nich nieobecności. Zespół Marcina Brosza, w roli debiutanta, po ekspresowym powrocie z I ligi, zajął w elicie czwarte miejsce. Wyprzedził wtedy zresztą Wisłę Płock, której wynik - z niezrozumiałych do dziś przyczyn - uznano za sukces tak wielki, by jej trenera Jerzego Brzęczka katapultować wprost do reprezentacji Polski.

Gang Brosza został oparty na młodych piłkarzach, wspartych wielką gwiazdą Igora Angulo oraz grupką nazwisk wciąż wśród kibiców wywołujących ekscytujące wspomnienia. W składzie znajdowali się przecież Bochniewicz, Kądzior, Kurzawa, Suarez, Szeweluchin, Wieteska czy Żurkowski... Dziś, gdy ósme miejsce ekipy Jana Urbana budzi uczucie niedosytu i wrażenie, że znacznie lepsze osiągnięcie - ze względu na specyfikę sezonu oraz pozycję startową przed rundą wiosenną - było w zasięgu ręki, warto sobie uświadomić coś istotnego. Ta lokata jest najlepszym wynikiem Górnika od tamtego czasu! Trzy kolejne lata były bowiem na Roosevelta mocno chude: jedenaste, dziewiąte i dziesiąte miejsce w szesnastozespołowej stawce to fakty, które chyba w pamięci zdążyły mocno wyblaknąć.

- Byłbym głupi mówiąc, że w przyszłym sezonie Górnik zagra o mistrza, ale trzeba iść do przodu krok po kroku, nawet przez kilka lat- stwierdził Łukasz Podolski po przedłużeniu kontraktu z czternastokrotnym (chociaż tutaj perspektywa czasowa jest już wstrząsająca) złotymi medalistami.

Czy ten pierwszy krok został właśnie wykonany, a za drugi można uznać kontraktowy podpis LP10? Nie mam wątpliwości, że prawdziwą weryfikację tej opinii przyniosą dopiero letnie transfery...