Wiosna uwaga na kleszcze! Metody ochrony psów i kotów przed groźnymi dla zdrowia pasożytami

Kleszcze to pajęczaki z grupy roztoczy, istnieją setki gatunków, z czego 20 występuje w naszej szerokości geograficznej. Pajęczaki, podobnie jak komary, żywią się krwią kręgowców – w przeciwieństwie do bzyczących kuzynów nie powoduje swędzenia w miejscu ukąszenia. Ugryzienie może nieść za sobą poważne zdrowotne konsekwencje, dzieje się tak ponieważ kleszcze są żywicielami wielu patogenów. W momencie kiedy pajęczak żeruje na zwierzęciu istnieje wysokie ryzyko zarażenia poważnymi chorobami.

Na cześć najsłynniejszego wampira, najstarszy odkryty gatunek kleszcza został nazwany Deinocroton draculi. Zatopiony w bursztynie liczącym 100 mln lat pajęczak przyczepiony był do pióra dinozaura. Jego potomkowie do dnia dzisiejszego zagrażają zdrowiu i życiu ludzi i zwierząt.

Najgroźniejszymi chorobami przenoszonymi przez kleszcze na terenie Polski są:

• babeszjoza
• borelioza
• anaplazmoza
• erlichioza
• mykoplazmoza
• środkowoeuropejskie kleszczowe zapalenie mózgu
• bartoneloza

Gorączka, senność, apatia, niechęć do ruchu, bolesność podczas ruchu, wymioty, anemia,
krwiomocz, krwotoki, zaburzenia: wzrokowe, pokarmowe, neurologiczne. W ostateczności mogą prowadzić nawet do śmierci zwierzęcia.

Wraz z wzrostem temperatury kleszcze stają się co raz bardziej aktywne. Wygłodniałe po zimie szukają żywicieli. Należy jednak pamiętać, że ocieplenie klimatu sprawia, że aktywność kleszczy może być problemem nie tylko sezonowym a nawet całorocznym. Wystarczy, że temperatura gleby utrzymuje się w przedziale od 5 do 7 stopni Celsjusza.

Kleszcze czyhają na ofiary w trawach, gałęziach krzewów, na spodniej stronie liści – mylnie przyjęło się, że spadają z czubków drzew. Pajęczaki te są ślepe, wyczuwają ofiary za pomocą wyczulonego zmysłu węchu. Ofiarę namierzają po wytwarzanych drganiach i wydychanym przez niego dwutlenku węgla.

Zwykle żerują w miejscach często uczęszczanych przez zwierzęta – stąd większe ryzyko przyniesienia do domu kleszczy po spacerze na alejkach parkowych, łąkach, polach.

Dlatego łatwiej o kleszcza w przydrożnych krzakach niż w głębokich, trudniej dostępnych leśnych zaroślach. Pasożyty mogą zadomowić się również tuż przy miejscu zamieszkania (krzaki, krzewy, wysoko trawa na podwórku) – jeżeli problem występuje dobrze jest takie miejsce regularnie kosić. Rozwiązanie może być użycie preparatów przeciw kleszczom w ogrodzie. Ważne aby trzymać się wytycznych w ulotce używanego środka tak aby nie stwarzać zagrożenia dla domowników i zwierząt.

​​​​​​​
Unikaj wysokich traw i przechodzenia pod nisko zawieszonymi gałęziami. Przed spacerem należy stosować środki: odstraszające kleszcze i komary. Zawierające substancje z grupy izoksazolin – pajęczak ginie po kontakcie kleszcza ze skórą psa. Ponadto to warto stosować tabletki dla psów przeciw innym pasożytom takim jak pchły, świerzbowce i nużeńce.

• krople spot-on
• spraye
• obroże.

Dobrym nawykiem powinno być sprawdzenie sierści psa w poszukiwaniu kleszczy. Pasożyty te lubią miejsca takie jak szyja, głowa, uszy, łapy i przestrzenie między palcami łap.

Jak już znajdziemy kleszcza u naszego pupila, trzeba pamiętać o właściwym usunięciu pajęczaka. Istnieją „domowe” metody, które mogą bardziej zaszkodzić niż pomóc. Wystrzegaj się:

• smarowania kleszcza masłem i jakimkolwiek innym tłuszczem,
• wyciskania i zdrapywania kleszcza,
• odkażania skóry przed usunięciem pasożyta.

Te wciąż powszechnie stosowane błędy zwiększają ilość toksyn aplikowanych do krwi psa bądź kota - (koty wychodzące oraz niewychodzące również powinny być objęte programem ochronnym przeciw inwazji ektopasożytów).

Zamiast tego należy zastosować specjalne narzędzia do kupienia u każdego weterynarza lub zostawienie tej czynności lekarzowi naszego czworonoga.