Gliwice. Przy siedzibie PWiK powstała pasieka. Nowe ule dadzą schronienie czterem pszczelim rodzinom

Inicjatorem postawienia uli w parku przy siedzibie Przedsiębiorstwa Wodociągów i Kanalizacji w Gliwicach był Marek Bieniek z Rady Dzielnicy Śródmieście.

- Mamy nadzieję, że zadomowią się tam na stałe i w nowym sezonie wyprodukują trochę smacznego miodu – pisze PWiK.

Gliwickie wodociągi podkreślają korzyści, jakie mamy z obecności pszczół w mieście. Oprócz miodu wymieniają walory edukacyjne bliskości pasieki.

- Oswajamy się z pszczołami, uczymy się, że warto zostawić trochę nieskoszonego trawnika, by zakwitły na nim trawy i kwiaty i były pożywieniem dla pszczół – informuje PWiK.

Władze gliwickich wodociągów podkreślają, że poza ulem pszczoły wcale nie są agresywne, bo nie muszą bronić swojego domu. Dlatego zieleniec przy ul. Rybnickiej jest bezpieczny dla wszystkich odwiedzających to miejsce.

- W wielu miastach pasieki z pszczołami to już codzienność, dlaczego zatem nie miałyby zagościć w pięknym parku przy ul. Rybnickiej – pytają retorycznie władze PWiK.

A odpowiedź na to pytanie jest ciekawsza, niż może się wydawać.

Naukowcy udowadniają, że pszczoły miodne, które tak chętnie hodujemy, mogą być poważnym zagrożeniem dla gatunków dzikich. Jak twierdzi dr Jacek Wendzonka, entomolog z Wydziału Biologii UAM, naszej pomocy potrzebują właśnie dzikie pszczoły, bo to one odpowiadają za zapylenie większości roślin. Intensywna hodowla pszczół miodnych sprawia, że gatunki dzikie mają coraz mniej pokarmu. Za przykład naukowcy podają żyjącego społecznie trzmiela. Ten owad, w wyniku inwazji pszczół miodnych z miejskich pasiek, zbiera za mało pyłku dla swojej rodziny. W efekcie rodzą się mniejsze robotnice, które również nie są w stanie zebrać dostatecznej ilości pyłku. Skala niedożywienia zaczyna narastać, a jej efektem może być niedokończenie rozwoju gniazda. Nie wylecą z niego samce i młode królowe zakładające gniazda w kolejnych latach. Co za tym idzie, założenie kolejnej pasieki pszczół miodnych warto dobrze przemyśleć, by nie wyrządzić szkody dzikim gatunkom zapylaczy.