Spotkanie autorskie w IPN w Katowicach. Michał Luty wspominał dziesięć lat śląsko-dąbrowskiej "Solidarności"

Autorem wspomnień jest Michał Luty, który od 1980 r. zaangażowany był w organizowanie struktur „Solidarności” śląsko-dąbrowskiej. Jak przypomina IPN w Katowicach, wspólnie z żoną Marią Turkowską-Luty stworzył niezależną Wszechnicę Górnośląską, w ramach której do wprowadzenia stanu wojennego zorganizowano ponad sto spotkań z wybitnymi ludźmi nauki i kultury oraz opozycjonistami. Była ona uznawana za jedną z najlepszych tego typu inicjatyw w kraju. W 1982 r. został internowany, a od grudnia 1983 r. do marca 1985 r. był aresztowany i więziony.

Michał Luty w drugiej połowie lat osiemdziesiątych był jednym z liderów podziemnej „S” w województwie katowickim. Odpowiedzialny był m.in. za poligrafię. Po 1989 r. był społecznikiem i politykiem, księgarzem, i samorządowcem. Trzykrotnie był też wiceprezydentem Katowic i inicjatorem wielu przedsięwzięć społeczno-kulturalnych. Został kilkukrotnie odznaczony za działalność opozycyjną.

Jego książka to solidnie udokumentowany opis życia solidarnościowego opozycjonisty.

- Moje wspomnienia obejmują lata 1980–1990, czyli ten okres, kiedy działałem w "Solidarności" - mówi Michał Luty. - W książce poruszam wiele różnych wątków. Łącznie z takimi, które znalazłem w aktach "esbeckich" w IPN. Okazało się, że SB, poprzez dwóch konfidentów, dało mi powielacze elektryczne na potrzeby podziemia. Sprzęt miał doprowadzić do rozbicia opozycyjnej grupy, a ostatecznie został przez komunistyczne służby utracony i służył podziemiu. Tego się nigdy nie spodziewałem i nie podejrzewałem, że to była operacja zatwierdzona w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych - wyjaśnia.

Sporo uwagi autor poświęcił też swemu pobytowi w areszcie w Katowicach, gdzie SB za pomocą agentów celnych nieskutecznie próbowała realizować swoje gry operacyjne.

We wstępie możemy przeczytać o młodości bohatera oraz jego losach do momentu powstania "Solidarności". W zakończeniu natomiast autor w skrótowy sposób przedstawił najważniejsze obszary swej, bardzo bogatej, działalności społecznej i zawodowej pod 1990 r.

- Obok obszernej warstwy faktograficznej i prowadzonej z dużą swobodą i swadą narracji atutem pracy jest to, że autor próbuje (z dobrym skutkiem) przedstawić własny – jak pisze – „sposób myślenia z tamtych lat, a nie obecny”. Praca zawiera wiele cennych, nieznanych do tej pory informacji dotyczących funkcjonowania „Solidarności” śląsko-dąbrowskiej w latach 1980–1990, a przede wszystkim w ciekawy, często nieszablonowy sposób ukazuje niezwykłą osobowość i losy jednego z czołowych w regionie opozycjonistów - informuje IPN w Katowicach.