Szczyrk po I wojnie światowej. Popularny ośrodek turystyczny wyglądał przed laty zupełnie inaczej! Zobacz archiwalne ZDJĘCIA w kolorze

Precyzyjne wskazanie początków Szczyrku nie jest łatwe. Źródła podają, że udokumentowane jest osadnictwo ludności wołoskiej, węgierskiej, austriackiej, czeskiej oraz słowackiej na terenie Szczyrku w XV w. Z kolei w 1630 r. przeprowadzono w osadzie pierwszy spis ludności dla potrzeb podatkowych.

Dwudziestolecie międzywojenne to dobry czas dla Szczyrku. W tym okresie nastąpił rozwój turystyki w miejscowości. Początkowo bazę noclegową w miejscowości stanowiły poaustriackie koszary i lazarety. W 1924 r. powstał schron turystyczny dla narciarzy na Skrzycznem. Obiekt został wybudowany przez Beskidenverein – niemieckie towarzystwo turystyki górskiej. W 1927 r. do gminy przyłączony został Salmopol, będący wcześniej oddzielną miejscowością. Poskutkowało to nie tylko dalszym rozwojem Szczyrku, ale również dało początek dwuwyznaniowości Szczyrku – w Salmopolu mieszkali głównie ewangelicy. Na dalszy rozwój turystyki w Szczyrku wpłynęło także otwarcie w 1933 r. schroniska turystycznego.

Szczyrk uzyskał prawa miejskie w 1973 r. Dziś to ważny ośrodek turystyczny i sportowy, można tu znaleźć wiele obiektów narciarskich oraz różnorodną i rozbudowaną bazę noclegową. Według danych z 2016 roku miasto liczyło nieco ponad 5,7 tys. mieszkańców. W sezonie ta liczba wzrasta wielokrotnie. Patrząc na to, jak dziś rozbudował się Szczyrk trudno uwierzyć, że sto lat temu była to cicha, spokojna miejscowość.