Toszek i Pyskowice na zdjęciach z lat 70., 80. i 90. w kolorze! Zamek, rynki, fontanna, samochody wprost z PRL-u i codzienne życie

Pyskowice, jedno z najstarszych miast Górnego Śląska, mają swoje korzenie sięgające 1256 roku, co potwierdzają pierwsze dokumenty wzmiankujące postać biskupa Tomasza.

Osada, prawdopodobnie założona przez "Pisca", rozwijała się pod opieką biskupa, a w 1260 roku otrzymała prawa miejskie od księcia opolskiego Władysława I.

W latach 1327-1532 Pyskowice były miastem książęcym, a po śmierci Jana II Dobrego przeszły w ręce Habsburgów. Miasto miało charakterystyczną strukturę urbanistyczną, otoczone wałami i fosą, z dwiema wbudowanymi bramami: toszecką i tarnogórską.

W XV wieku mieszczanie zajmowali się głównie rzemiosłem, a miasto liczyło około 500 mieszkańców. Pomimo przejść historycznych, jak grabieże husytów w latach 1430-1433, Pyskowice odbudowywały się, wznosząc m.in. kościół św. Stanisława i szpital.

W XVIII wieku miasto doświadczyło trudności związanych z klęskami głodu, epidemią i wojnami, co wpłynęło na zatrzymanie rozwoju. W XIX wieku rozwój przemysłu metalurgicznego, bazującego na węglu drzewnym, przywrócił miastu nowy impuls.

W 1879 roku Pyskowice znalazły się na trasie linii kolejowej Opole-Gliwice, co wspomogło modernizację i rozwój stacji kolejowej.

Na przełomie lat 20 i 30 XX w. nastąpił przestrzenny rozwój miasta. Budowano wówczas domy dla kolejarzy, a następnie dla górników i hutników pracujących poza Pyskowicami.

W okresie II wojny światowej Niemcy zniszczyli część miasta, ale po wojnie Pyskowice udało się odbudować. Odbudowa i rozwój miasta kontynuowano w latach 50. XX wieku, zdecydowano także o budowie nowego osiedla mieszkaniowego.

Dziś Pyskowice to dynamicznie rozwijające się miasto z bogatą historią, które zachowało wiele zabytków przypominających o swym dziedzictwie.

W połowie XIX wieku Toszek, malowniczo położone miasto na Górnym Śląsku, charakteryzowało się zróżnicowaną etnicznie ludnością. Z opisu Górnego Śląska z 1865 roku wynika, że większość mieszkańców Toszka miała polskie pochodzenie i posługiwała się głównie językiem polskim.

W wyniku niemieckiego spisu powszechnego w 1910 roku z 2423 mieszkańców Toszka, 1518 zadeklarowało język niemiecki, podczas gdy 667 wskazało polski jako swój ojczysty język.

W trakcie plebiscytu na Górnym Śląsku w 1921 roku toszczanie podjęli decyzję o pozostaniu w Niemczech, gdzie 1348 głosów opowiedziało się za tym rozwiązaniem, w przeciwieństwie do 217 osób, które opowiedziały się za przyłączeniem do Polski.

W rezultacie podziału Górnego Śląska w 1922 roku Toszek pozostał częścią Niemiec, a później - wrócił do granic Polski.

Największą atrakcją miasta jest zamek, częściowo zrekonstruowana w drugiej połowie XX w. budowla z XV w. Obecnie siedziba toszeckich placówek kultury.