W Parku Habsburgów w Żywcu umieszczono tablicę poświęconą ppor. Jaenichowi, weteranowi walk o Polskę. Stanęła przed upamiętniającym go dębem

Jak podkreśliła przedstawicielka Instytutu, okazją do odsłonięcia tablicy była przypadająca 16 grudnia 50. rocznica śmieci Jaenicha.

„Na tablicy została umieszczona informacja: +Dąb Tadeusz, zasadzony ku pamięci Tadeusza Jaenicha, ojca skautingu i harcerstwa na Żywiecczyźnie, członka Polskiej Organizacji Bojowej i Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego +Sokół+, legionisty, powstańca śląskiego, żołnierza Armii Krajowej, który swoim życiem dał świadectwo harcerskim ideałom+” – podała Kobylańska.

Danuta Mikoda z katowickiego oddziału IPN w biogramie ppor. Tadeusza Jaenich wskazała, że urodził się 18 marca 1892 r. w Tarnowie. Był synem Gustawa i Marii. Należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”. W 1912 r. założył w Żywcu pierwszą Drużynę Skautową im. Tadeusza Kościuszki.

W 1914 r. został mianowany komendantem 2. Kompanii Legionów Ziemi Żywieckiej. W latach 1917-18 przebywał w obozach jenieckich na Węgrzech i we Włoszech. W połowie listopada 1918 r. wstąpił do armii gen. Józefa Hallera, gdzie pełnił służbę do 1921 r. Wstąpił w szeregi Polskiej Organizacji Wojskowej. Brał udział w III Powstaniu Śląskim.

W czasie II wojny światowej należał do Armii Krajowej i działał w Krakowa. Posługiwał się wówczas pseudonimem „Krzywy”. Brał udział w akcjach dywersyjnych i sabotażowych. Jego mieszkanie przy ul. Idziego 5 stanowiło punkt kontaktowy, gdzie przekazywano meldunki. W 1943 r. aresztowało go Gestapo. Wolność odzyskał po wyzwoleniu w 1945 r. Został odznaczony Śląską Wstęgą Waleczności i Zasługi. Zmarł 5 grudnia 1973 r.

W działalność konspiracyjną były zaangażowane również jego dwie córki: Janina i Ewa.

Monika Kobylańska przypomniała, że w październiku grób Tadeusza Jaenicha na cmentarzu żywieckiej parafii Przemienienia Pańskiego został oznaczony przez katowicki IPN znakiem pamięci „Tobie Polsko”. Honorowani są ten sposób powstańcy śląscy.

Park Habsburgów jest jednym z ważniejszych miejsc na mapie Żywca. Najstarsze jego fragmenty pochodzą z XVIII w. Ma powierzchnię 26 ha. Znajduje się w centrum miasta, tuż obok starego zamku i pałacu żywieckich Habsburgów. Ta linia rodu, blisko spokrewniona z domem panującym niegdyś w Wiedniu, czuła silną więź z polskością. Arcyksiążę Karol Olbracht, ostatni właściciel dóbr żywieckich, był oficerem Wojska Polskiego. Podczas wojny odmówił podpisania volkslisty, za co został uwięziony przez Niemców. Jego żona, księżna Alicja Ankarcrona działała w ZWZ/AK. Otrzymała Krzyż Walecznych. Po wojnie władze PRL odebrały Habsburgom polskie obywatelstwa. Przywrócono został dopiero w 1992 roku.

Autor: Marek Szafrański