Spacer po katowickich Szopienicach. To tutaj wychowywał się Kazimierz Kutz, a Jolanta Wadowska-Król leczyła dzieci z ołowicy [FOTO]

Pierwsze wzmianki o Szopienicach pochodzą z 1360 roku, co potwierdzają dokumenty księcia raciborskiego Mikołaja II, jednak dzisiejszy krajobraz dzielnicy Katowic to efekt zmian, który przyniósł rozwój przemysłu. W pierwszej połowie XIX wieku w niegdysiejszej osadzie rolniczej uruchomiono hutę cynku "Wilhelmina", która pracowała później pod dobrze znaną nazwą - Huta Metali Nieżelaznych "Szopienice". Później przyszedł czas na rozpoczęcie wydobycia w kopalniach węgla kamiennego. Wraz z industrializacją szybko wzrastała liczba ludności. W 1855 roku w Szopienicach mieszkało 1006 mieszkańców, a pod koniec XIX wieku było to ponad 6 tys. osób.

Najsławniejszym mieszkańcem katowickich Szopienic był Kazimierz Kutz. Wybitny śląski reżyser wielokrotnie podkreślał, że właśnie przemysłowy klimat miejsca, w którym się urodził i wychował wpłynął na całe jego życie - artystyczną twórczość czy polityczne decyzje. Szopienickie podwórka ukształtowały charakter Kutza, dając punkt odniesienia do wszystkiego, co potem.

- Dlatego dobrze jest stanąć przed domem, od którego poczęła się nasza droga, by spojrzeć na domy sąsiednie - nawet jeśli ich już nie ma - by poprzez zmiany dostrzeżone na cudzym móc dostrzec zmiany własne - pisał w "Piątej stronie świata", swojej debiutanckiej powieści.

W ostatnim czasie o Szopienicach znowu zrobiło się głośno za sprawą książki Magdaleny Majcher "Doktórka od familoków". To opowieść o heroicznej walce Jolanty Wadowskiej-Król, pediatry, która zmieniła los szopienickich dzieci. W latach siedemdziesiątych XX wieku sprzeciwiła się komunistycznym władzom i zaczęła głośno mówić o szkodliwym wpływie Huty Szopienice na rozwój najmłodszych mieszkańców, u których wykryto ołowicę. Matka Boska Szopienicka, bo tak na nią mówiono, przyczyniła się do przesiedlenia sześciuset dwudziestu jeden rodzin, wyburzeń familoków w pobliżu huty, przekopania gleby i przywiezienia nowej ziemi wokół zakładu. Ze względu na trudności, które czyniła lekarce ówczesna władza, lekarka nigdy nie ujawniła wyników swoich badań, do dziś nie wiemy jaki był najwyższy odczyt poziomu ołowiu we krwi szopienickich dzieci.