Tablice dwujęzyczne w Europie kontrowersyjne [RAPORT MNIEJSZOŚCI]

Bukowina / Rumunia i Ukraina
Region ten od średniowiecza zamieszkany był przez Węgrów, Niemców (Sasów Siedmiogrodzkich) i ludność rumuńską. Poza stosunkowo krótkimi okresami Transylwania od X wieku do 1918 r. była częścią Królestwa Węgier, przy czym Sasi aż do ugody austriacko-węgierskiej w 1867 r. cieszyli się na swych ziemiach szeroką autonomią. Znane tu z okresu międzywojennego tablice z dwujęzycznymi rumuńsko-niemieckimi nazwami miejscowości ponownie pojawiły się w regionie po upadku komunizmu. Węgierskie nazewnictwo funkcjonowało zaś w istniejącym w latach 1952-1968 Węgierskim Okręgu Autonomicznym, obejmującym wschodnią część Siedmiogrodu. Dziś w przypadku tablic węgierskojęzycznych ściśle przestrzegana jest litera prawa, tzn. zgodnie z krajową ustawą o mniejszościach tablice dozwolone są tam, gdzie mniejszość stanowi co najmniej 20% populacji. Tablice niemieckojęzyczne znajdują się za to nierzadko także w miejscowościach, w których po fali masowych wyjazdów z lat 90. obecność Sasów jest już tylko symboliczna. Wśród siedmiogrodzkich Węgrów, których liczbę szacuje się na ok. półtora miliona, coraz większą popularność zyskuje idea przywrócenia autonomii, której jednak zdecydowanie przeciwne są władze centralne w Bukareszcie.