Tygodniowy felieton Jędrzeja Lipskiego. „Anarchia w sercu Europy”

A dzisiaj mamy już dwóch więźniów politycznych. Są nimi, przypomnę wszystkim, Mariusz Kamiński i Maciej Wąsik, byli ministrowie, a obecnie posłowie z ramienia Prawa i Sprawiedliwości obecnej kadencji Sejmu. Łamiąc konstytucję, lekceważąc urząd prezydenta, policja trzy dni temu wdarła się do Pałacu Prezydenckiego, pod nieobecność Prezydenta RP i dokonała aresztowań, chronionych immunitetem poselskim, Kamińskiego i Wąsika.

Obaj posłowie w tym dniu byli gośćmi Prezydenta RP. Gdy ten przebywał na spotkaniu z liderką białoruskiej opozycji Swietłaną Cichanouską, do pałacu wdarli się policjanci. Została naruszona godność państwa, konstytucji, prezydenta oraz posłów. Zostało złamane prawo. Złamał je Tusk, rząd Tuska, rotacyjny marszałek Sejmu wraz z koalicją 13 grudnia. Od pierwszych chwil, po przejęciu władzy rozpoczęli festiwal niszczenia praworządności w Polsce. Począwszy od frywolnych harców Szymona Hołowni w Sejmie, poprzez zamach na wolne media, aż po brutalny atak policjantów na Pałac Prezydencki. Dołożę do tego groźby Tuska pod adresem Prezydenta RP wygłaszane publicznie i idący za tym ściek mowy nienawiści płynący z mediów społecznościowych, zdziczałej tłuszczy bez krzty rozumu, przyzwoitości i opamiętania.

Dla egzemplifikacji tegoż ostatniego przytoczę post Łukasza Kohuta, posła do PE, opublikowany na platformie X 9 stycznia, zaraz po wtargnięciu policji do Pałacu Prezydenckiego, który brzmiał: „Zatrzymani. Policja wjechała na melinę...”. Gdy to przeczytałem, dech mi zaparło. Zresztą nie tylko mnie. Internauci na Kohucie nie pozostawili suchej nitki. Wpisy zbulwersowanych chamstwem europosła internautów wylały się szerokim strumieniem. Nie będę ich przytaczał, bo to nie jest bynajmniej język literacki. Jak można nazwać Pałac Prezydencki meliną… Panie Kohut, przynosisz wstyd Polakom, Ślązakom, Polsce i Górnemu Śląskowi.

Na koniec chciałbym podziękować za liczne słowa spływające do mnie z, teoretycznie, anonimowych źródeł, życzące mi głodowej śmierci, zdychania na ulicy i rychłego wyprowadzenia siłą z, ponoć okupowanej przeze mnie, redakcji. Redakcji nie okupujemy, ani ja, ani nikt inny, od tego są osiłki Sienkiewicza, a my tu w redakcji jesteśmy legalnie.

Dziękuję również za ofertę pracy: „w Pcimiu, w kotłowni u Obajtka”. Odmówię jednak, gdyż dobrze mi tu, gdzie jestem, i postaram się być tu jak najdłużej, dodam jednak, gwoli ścisłości, że cenię sobie pracę w koncernie kierowanym przez prezesa Daniela Obajtka. I jeszcze słowo dla tych, którym cytaty się nie podobają. Otóż, lubuję się w cytatach, które mi pasują i które będę przytaczał, bo z tego zawsze jakaś wiedza, a i nauka płynie.

Zatem, polecam wszystkim mały fragment większej całości z napisanych przez Stanisława Staszica „Przestróg dla Polski z teraźniejszych politycznych Europy związków i z praw natury wypadających”: […]Tam nie ma równości, wolności, ani własności, tam prawa człowieka już wzruszone, gdzie jeden obywatel ma władzę wyznaczania sędziów dla współobywateli swoich. Tam prawa człowieka są w ustawicznym niebezpieczeństwie, gdzie jedna magistratura dla całego kraju sędziów obiera. Wyrokiem sądu nic innego być nie może, tylko słowa samego prawa.[…]