Wielka Sobota to z jednej strony czas żałoby po śmierci ukrzyżowanego wcześniej Chrystusa, a z drugiej – Jego zmartwychwstania

Najważniejszym w roku liturgicznym okresem w Kościele jest Triduum Paschalne, które bezpośrednio poprzedza święta Wielkiej Nocy. Rozpoczyna się w Wielki Czwartek, a kończy nieszporami Niedzieli Wielkanocnej. To czas, w jakim katolicy na całym świecie celebrują misterium paschalne, czyli wydarzenia męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Święte Triduum, obejmujące trzy doby inicjuje Msza Wieczerzy Pańskiej. Celebrowana na pamiątkę ostatniej wieczerzy wprowadza wiernych w wydarzenia, których Jezus doświadczył na końcowym etapie swojej ziemskiej misji. W czasie Triduum katolicy podążają za swoim Mistrzem z wieczernika do Ogrodu Oliwnego, gdzie został On pojmany. W Wielki Piątek towarzyszą Mu podczas drogi krzyżowej, idąc za Nim na Golgotę. Przeżywają Jego cierpienie oraz śmierć. W Wielką Sobotę oddają hołd złożonemu do grobu Chrystusowi, a w czasie Wigilii Paschalnej cieszą się z Jego zmartwychwstania i zwycięstwa nad śmiercią.

Wielka Sobota to kolejny dzień, któremu jest przypisywana szczególna cisza, związana z żałobą po śmierci ukrzyżowanego wcześniej Chrystusa. Od godzin porannych wierni gromadzą się w kościołach i innych miejscach, gdzie odbywa się poświęcenie pokarmów, jakie tradycyjnie przynoszą w koszyczkach. Święconki to przede wszystkim jajka, chleb, sól, chrzan, wędlina, babka wielkanocna oraz baranek. Nawiedzają też Grób Pański, adorują krzyż i Najświętszy Sakrament. Bardzo ważnym wydarzeniem jest wieczorna liturgia Wigilii Paschalnej, rozpoczynająca się wtedy, kiedy jest już ciemno. Składa się ona z liturgii światła, liturgii słowa, liturgii chrzcielnej oraz liturgii eucharystycznej. Wśród praktykowanych w jej trakcie obrzędów szczególne znaczenie ma poświęcenie ognia i wody oraz odnowienie chrztu świętego. Wierni uczestniczą w rozbudowanej liturgii słowa, a także procesji rezurekcyjnej.

Wigilię Paschalną rozpoczyna liturgia światła, czyli obrzęd poświęcenia ognia, rozpalanego przed kościołem. Od niego zapala się świecę paschalną, na której kapłan kreśli krzyż oraz litery: Α (alfa) i Ω (omega). W paschał wbija też pięć gwoździ, symbolizujących pięć ran Chrystusa. Gestom kapłana towarzyszą wypowiadane przez niego konkretne słowa. Zapaloną świecę wnosi on do ciemnego kościoła, co symbolizuje światło Chrystusa, rozpraszające mroki życia. Po tej części śpiewa się Exsultet, czyli Orędzie Wielkanocne i wierni rozpalają od paschału przyniesione świece. Potem następuje rozbudowana liturgia słowa, składająca się z dziewięciu czytań, opowiadających o dziełach stworzenia oraz odkupienia. Pomiędzy nimi śpiewane są psalmy i inne pieśni ze Starego Testamentu, a także odmawiane modlitwy, związane z czytaniami. Następnie, podczas liturgii chrzcielnej wierni odśpiewują na stojąco litanię do Wszystkich Świętych, po czym ma miejsce pobłogosławienie wody chrzcielnej z obrzędem zanurzenia paschału w wodzie. Następuje odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych przy zapalonych od paschału świecach oraz pokropienie przez celebransa uczestników liturgii wodą święconą. Po Modlitwie Wiernych rozpoczyna się liturgia eucharystyczna, a po niej odbywa się procesja rezurekcyjna – praktykowana niekiedy podczas mszy rezurekcyjnych w poranek wielkanocny. Towarzyszy temu bicie wszystkich dzwonów, oznajmujących, że Chrystus zmartwychwstał.